Newsletters
De eerste story is een getuigenis, in boekvorm verschenen van Glenda Green. Ze is portretschilder en kreeg van een lokale kerkgemeenschap de opdracht een schilderij te maken. Ze hield een tijdje de boot af en gaf uiteindelijk toe met het idee "Als Jezus zelf komt model staan, dan doe ik het". Een tijdje daarna, tot haar grote verwondering, verscheen inderdaad een man in haar atelier, die zichzelf Joshua noemde. Het begin van vijf maand intensief samen werken aan een schilderij 'The Lam and the Lion" (Het Lam en de Leeuw) en vele filosofische gesprekken, die een licht werpen op het echte leven van Jezus 2000 jaar geleden. Maar de story eindigt niet met de realisatie en voorstelling van het schilderij aan het kerkgenootschap. Bij de voorstelling viel het schilderij door een windstoot en bij de val op een hoekrand ontstond een scheur in het nieuwe schilderij. ... de rest vertel ik tijdens de uitzending op 27/12
info: http://wayoflife.love/about/
De tweede story gaat ook over een schilderij, dit maal door een zeer jonge schilderes, een genie, die op haar 4de begon te schilderen, nadat ze een droom had gehad dat ze schilder zou worden. Akiane Kramarik, kind van Oekrainese ouders, onderging al jong een pijnlijke levensloop, armoede, voortdurend van de ene plaats naar een andere verhuizend, ze verloor al jong haar vader, maar zette door. Op haar achtste in 2002 wou ze een schilderij maken van Jezus, de meubelmaker, maar ze vond niet het juiste model. Ze bad met haar familie voor hulp en niet lang daarna belde een man aan haar deur, die precies paste in haar modelbeeld. De dag erna kwam de man terug en zei dat hij zijn baard zou moeten afscheren. Dus nam ze foto's en schilderde ze op basis van die foto's een prachtig schilderij, waarvan velen verstomd zijn van de in beeld gebrachte maturiteit van het portret. Ze werd op haar tiende ontvangen in de Oprah Winfrey show. Wie meer werk van haar wil bewonderen kan dat in de Akiane Gallery op de website akiane.com Bejamin Creme's Meester heeft bevestigd dat het om de Meester Jezus ging.
Op 12 december 2008 kondigde Benjamin Creme aan dat spoedig over de hele wereld een groot, stralend "hemellichaam” gelijk een ster" zou verschijnen als aankondiging van Maitreya's eerste tv-interview. In januari 2010 meldde Creme dat dit interview op een Amerikaans tv-netwerk had plaatsgevonden. (zie foto's)
Sindsdien heeft Maitreya een reeks tv-interviews gegeven in de VS, Mexico en Brazilië, Rusland, China, Japan, Indonesië, Vietnam, Maleisië en India; andere landen zullen volgen. Benjamin Creme: "Wanneer Maitreya naar voren treedt,zal Hij in eerste instantie niet de naam Maitreya gebruiken. Hij zal bekend worden vanwege Zijn analyse van de noden van de wereld. Zie uit naar een man die oproept tot rechtvaardigheid en vrijheid voor iedereen. Wanneer voldoende mensen reageren op wat Hij te zeggen heeft, zal Maitreya gevraagd worden Zich tot de hele wereld te richten."
foto's links: 1988, 11 juni: Maitreya verschijnt op wonderbaarlijke wijze 'als uit het niets' op een openluchtbijeenkomst voor gebedsgenezing in Nairobi (Kenia).
Hij werd gefotografeerd toen Hij (in hun eigen taal) duizenden mensen toesprak, die Hem direct
herkenden als de Christus. Het verhaal en de foto' s werden door verscheidene grote media gebracht, waaronder CNN. Grote
groepen gelovigen van alle geloofsovertuigingen over de hele wereld zijn getuige
geweest van soortgelijke gebeurtenissen. Steeds werden door Maitreya
tegelijkertijd in de omgeving waterbronnen opgeladen. Tot dusver zijn deze wonderbaarlijke geneeskrachtige bronnen ontdekt in Mexico, India en Duitsland. Te zijner
tijd zullen er in totaal 777 van deze bronnen gevonden worden. Samen met enkele
Meesters verschijnt Maitreya nog steeds op verschillende manieren aan mensen (zie 'Lezers schrijven' in website Share Nederland)
Verklaringsdag: Maitreya zal via satellietverbindingen overal ter wereld op tv te zien zijn. Hij zal de hele mensheid gelijktijdig overschaduwen en iedereen (ouder dan 14 jaar) zal Zijn woorden innerlijk, op telepathische wijze, horen in zijn eigen taal en er zullen duizenden wonderbaarlijke genezingen plaatsvinden. Maitreya zal het toekomstig leven voor de mensheid schetsen en Zij n oproep doen voor rechtvaardigheid, voor samendelen als de enige weg naar rechtvaardigheid, en daarmee vrede in de wereld. Onze reactie op deze gebeurtenis zal bepalend zijn voor de toekomst van de wereld. Maitreya heeft al gezegd: "Mijn hart vertelt Mij jullie antwoord en jullie keuze, en verheugt zich."
Radioprogramma van 27/12/2020 zondag om 10u
Vandaag heb ik een programma voorbereid, dat in feite gericht is en een oproep doet aan de media, politici en beleidsmensen van dit land. Hoewel ik het niet in deze volledige versie ga versturen. Het is voor de moedigen die het helemaal willen of durven horen
Er was een moment dat ik dacht: dit moet ik echt toch wel aan de politici wetenschappers en media voorstellen, maar plots begon ik te twijfelen. Ik weet niet goed waarom, maar het was alsof de toestand was veranderd en dat er een andere benadering nodig is. Het moest volgens mij meer persoonlijk, ondersteunend en niet te kritisch, omdat de materie over de verandering in de wereld heel complex is en weinigen zijn voorbereid om de totaalvisie te vatten. Maar ik heb het programma dus wel opgenomen. Misschien wel als synthese van dat hele Corona jaar 2020.
Ik ben al even naar de astrologische progressies van volgend jaar aan ’t kijken en daar komt zeker een uitzending over in de tweede week van volgend jaar, en de tendens van dit jaar wordt zeker bevestigd en zelfs nog versterkt naar fundamentele verandering, als we die tenminste op de goede manier oppakken.
De titel van het programma in de vorm van deze open brief heet:
"De uitdaging van een andere Kerst"
Uitzending via internet (radiospi.be) door iedereen vrij te beluisteren op zondag 27/12/2020 om 10u-12u (podcast-audio permanent te beluisteren op podcast pagina van radiospi.be)
Mijn excuses vrouwen en mannen politici, wetenschappers en journalisten van dit land, dat ik u zo persoonlijk contacteer. Het is eerder uitzonderlijk dat wij dit doen en dan alleen nog maar tijdens meditatieve momenten van het jaar, zoals Kerstmis of de winterzonnewende en Pasen, wanneer de gelegenheden zich aandienen om wat aan introspectie te doen. In onze huidige maatschappij zijn die nogal schaars en dat laat zich misschien wel voelen in onze erg op situaties en problemen gerichte focus en werkwijzen om oplossingen te zoeken voor de problemen, waar we vandaag mee geconfronteerd worden. Sta me toe complementaire informatie van de toestand vandaag te bieden en een andere blauwdruk van denken voor te stellen, dan doorgaans vandaag wordt kenbaar gemaakt en onderzocht. Want de huidige wetenschappelijke kennis zal niet volstaan om reïncarnatie, buitenaards leven of de aanwezigheid van mensen die eerder hebben geleefd te verklaren. En hoe ze aan hun kennis komen. Er komt een tijd aan waar vechtpolitiek, eigen volk eerst en zelfs de competitie-economie geen plaats meer zullen hebben in de toekomst, al is dat duidelijk nog niet voor morgen. Wat wél stilaan begint door te dringen is dat we voor ons huis, onze planeet moeten zorgen. Maar duurzaamheid, concurrentie en groei-economieprincipes zijn moeilijk te verenigen. Een moeilijke keuze dus voor elke econoom en beleidsverantwoordelijke om de boel draaiende te houden en toch voldoende renoverend en progressief te blijven denken.
De eindejaarsfeestdagen zullen anders zijn dan anders. De mens staat op een tweesprong. Kiezen we voor het Nieuwe en sluiten we het Oude af met deze feestdagen of gaan we verder met mekkeren omdat we niet terug kunnen naar onze oude gewoonten?
Uiteindelijk is er geen echte keuze. Teruggaan naar het oude, en velen zullen me niet geloven, zal leiden tot meer lijden en leven met meer frustratie. Misschien zullen velen even na het vaccin en de aftocht van het covid19 virus heel blij zijn om terug naar de vertrouwde activiteiten te kunnen, maar ik vrees dat het van korte duur zal zijn. Er staat geschreven dat we nu fundamenteel moeten veranderen of ten onder gaan. Neen dit is geen fundamentalistisch godsdienstig geloofspraatje en als ik dan al woorden als ‘goddelijk’ en spiritueel zal gebruiken is dat eerder in de Plato-betekenis.
Maar kiezen voor het nieuwe is evenmin simpel, want wat moeten we kiezen?
Radio SPI, onze modeste internetradio, gaat zoals steeds dieper in op die niet zo simpele keuzes waar de mens voor gesteld staat. De geboorte van een nieuwe tijd is altijd pijnlijk, maar het besef dat ons huidige lijden tot iets dient en uitkomst biedt op een betere toekomst is een zachte troost.
Iedereen is het eens dat dit uitzonderlijke tijden zijn. Waar geen overeenstemming over bestaat is over de weg die we moeten uitgaan. Terwijl we met zijn allen met de neus op de feiten worden gedrukt en de praktische gevolgen van de pandemie al onze aandacht vragen, riskeert onze samenleving aan de essentie van de gebeurtenissen voorbij te gaan. Nochtans zijn alle esoterisch en spiritueel denkende organisaties, astrologen en visionairen het wereldwijd eens dat dit een tijd is van nieuwe keuzes, van grote veranderingen in ons denken en zelfs van nieuwe revelaties over ons bestaan en de betekenis en het doel van de mens.
Die opinie komt helaas niet aan bod in de media. Als burgers wereldwijd zich opsluiten in hun kleine denkwereld van primaire behoeften is dat omdat hen geen grotere visie van het leven wordt voorgehouden. Als burgers hun burgerlijke ongehoorzaamheid etaleren door de beschermingsmaatregelen te negeren, is dat omdat ze de hoop op grotere en hogere vooruitzichten kwijt zijn.
De druk van hen die het feesten van Kerstmis en Nieuwjaar niet aan hen willen laten voorbij gaan dit jaar en op die manier hun eigen zin en gewoonten boven het algemeen belang laten prevaleren, neemt toe. Eigenlijk gaat het zelfs niet meer alleen om die 2 feesten, maar vooral om ook buiten die dagen, eigenlijk alle dagen en elk weekend, te doen zoals we al jaren hebben gedaan en willen blijven doen: feesten, uit de bol gaan, zich bezig kunnen houden zoals we willen. Zelfs de familiebanden en allerlei psychologische redenen worden gebruikt om die individualistische gewoonteziekten te gedogen, uit te leggen en te willen goedspreken.
muziek: Aerosmith – Living on the edge
Want ach wat zien we toch af !! Maar zouden we er niet beter aan doen om ons wat meer in de plaats stellen van mensen in regio’s, waar honger en onzekerheid nog immens veel groter is dan bij ons ? Kwestie van onze frustratie ietwat in een grotere context te willen zien !?
Er moet gezegd dat, als men mensen ondervraagt, ze niet echt tegen de zin van de maatregelen zijn, maar die maatregelen zijn blijkbaar vooral goed voor de anderen. Bovendien krijgen de tegenstanders van beschermingsmaatregelen ook in de media alle tijd en ruimte om hun vergif en twijfel te verspreiden en anderen aan te zetten hetzelfde te doen, want jullie weten hoe het gaat: als de anderen het doen, waarom wij niet? En het slechte voorbeeld inspireert blijkbaar nog altijd meer dan burgerzin, die al niet erg ontwikkeld was in ons land.
Want laten we toegeven het individualisme staat haaks op de houding die we met zijn allen vandaag moeten laten zien om gewoon de eigen leefkring, de anderen en vooral de gezondheidsdiensten te willen beschermen. Altijd vind men goede economische, familiale en psychologische redenen om het tegenovergestelde te doen van wat nodig is. Hoe moeilijk is het immers voor velen om gewoon te zeggen: OK, dit is de toestand en we zetten ons sociale leven op een waakvlam, we zetten ons dagelijks leven en de uitgaven op spaarmodus en economisch trachten we creatief om te gaan met de situatie om desnoods iets anders te beginnen.
Want wie houden we voor de gek als we blijven geloven en zeggen dat we terug naar het normaal van eerder kunnen. Ook wat economische activiteiten betreft. Ik zou zelfs zeggen vooral in de economische sectoren krijgen we nu de gelegenheid om fundamenteel iets te veranderen.
Herhaalde boodschappen elke dag in de media van de experten over de aard van dit virus ten spijt is rede dus duidelijk niet besteed aan een deel van de bevolking. Gebrek aan klaarheid van informatie en de juiste motivatie wordt dikwijls aangehaald als redenen waarom de bevolking aan het twijfelen slaat. Onzin. Wie niet wil begrijpen, zoekt uitvluchten. En ik hoop niet de enige in het land te zijn die het beu is elke dag dat onburgerlijk gezaag en gemekker te horen bij elk debat en in elke nieuwsuitzending.
Wat ik betreur is dat misschien niemand de echte waarheid durft te zeggen omdat men bang is dat de depressie van het verlies en het gemis van het ter ziele gegane verleden en deze materialistische consumptiebeschaving, op de bevolking te groot zou worden. Want we staan volgens mij voor een grote omslag in ons denken, willen we overleven als mensheid. En ik weet: velen nemen dat niet “au sérieux”, net zoals velen het klimaatprobleem zolang niet hebben willen zien.
Het is vandaag een ‘kl…’job om politicus te zijn om steeds weer trieste en beperkende regels uit te vaardigen. En hoewel sommige ministers en experten toch al moedige uitspraken aandurven, vrees ik dat ze toch nog een stapje verder zouden moeten gaan om de laatste massa-illusies te doorprikken. Vasthouden aan illusies helpt ons niet vooruit. Leven als krabben (u weet wel achteruit met zicht op het verleden) is geen goede houding om de grote uitdagingen van de toekomst aan te kunnen gaan. Wat voor zin heeft het Kerst en Nieuwjaar te vieren als het niet is om het oude te begraven en om het nieuwe te verwelkomen, wat vandaag wel meer dan andere jaren zou kunnen neerkomen op grotere veranderingen in onze mentaliteit dan de meeste lief is?
Muziek: You can’t always get what you want – The Rolling Stones
De reële betekenis van die feesten gaat duidelijk aan iedereen voorbij omdat de geestelijke symboliek ervan sinds al te lang is overschreeuwd door feestvieren, cadeautjes kopen, eten, drank en holle woorden over familie- en vriendenbanden.
Waar we echt helemaal aan voorbij gaan vandaag is de reële spirituele natuur van de mens achter onze uiterlijke werkelijkheid. De essentie wie of wat we zijn als zielen in incarnatie in een tijdperk waarin we al decennia tussen twee stoelen hangen of zelfs in de touwen hangen, om het met bokstermen te zeggen, is nog zo weinig gekend bij het grootste deel van de bevolking, dat we gerust kunnen zeggen dat het onbestaande is als draagvlak voor de burgers om zich in die andere en betere toekomst te kunnen projecteren.
Maar hoe die zal zijn en hoe die er zal uitzien hangt vooral van ieder van ons af. De toekomst zal fantastisch zijn als we open staan voor verandering. En dat kan enkel als we geen weerstand bieden aan de huidige toestand en open staan voor het onbekende of ongekende en zelfs ondenkbare.
Voor een klein deel van de mensheid, de zieners en de wijzen van het ras, zijn kennis van een andere toekomst niet zo ondenkbaar, onbekend of ongekend, maar krijgen ze zendtijd om daarover te debatteren? Het verleden heeft het tegengestelde laten zien. Het is ook niet dat er geen informatie over bestaat, maar vooral wie wil erover horen?
Het is moeilijk om in enkele woorden of zinnen argumenten te formuleren om het waarom van die betere en andere toekomst te omschrijven, zolang er geen opening in het denken bestaat om onze zielewerkelijkheid te aanvaarden. En dat is niet in het minst omdat het nog niet wetenschappelijk bewezen is. Wat niet betekent dat het niet waar is. En het is ook niet omdat er geen informatie over bestaat, want die is er. Ze wordt alleen niet opgepikt, omdat te weinig mensen het al als waarheid ervaren. Het heeft te maken met de toestand van bewustzijn in het denken en waarschijnlijk gebrek aan openheid door wetenschappers en media. Het komt gewoon niet bij hen op om hierover onderzoek te doen, omdat ze het nut, de zin en de toepassing op het dagelijkse leven ervan gewoon niet inzien en begrijpen.
De zin van het woord “spiritualiteit” wordt zelfs niet eens begrepen. Nog steeds denken de meeste mensen dat het om godsdienstige geloofsinstellingen gaat. Dat is het niet. Het gaat in se om alles wat de mens laat evolueren. Het tegenovergestelde van evolutie heet involutie, waarbij de mens zich vastklampt aan gewoonten en instellingen, zowel structuren als gewoonten en denkwijzen, die de evolutie tegenhouden.
Om de toestand vandaag misschien duidelijker te schetsen nodig ik iedereen uit om zich te verplaatsen in de denktoestand bij eerdere grote verworvenheden in de menselijk geschiedenis. Denk u in hoe moeilijk mensen te overtuigen waren bij het afschaffen van slavernij, bij het aanvaarden van het vliegtuig, bij het aanvaarden van sociale bescherming, algemeen stemrecht of gelijkheid van man en vrouw of vrouwenstemrecht. Altijd in de geschiedenis zetten mensen zich af tegen vernieuwing en nieuwe ideeën, die op dat moment voor ondenkbaar, ontoelaatbaar, schadelijk, onwetenschappelijk, en zo meer worden gehouden. Er zijn burgeroorlogen voor gehouden, straatgevechten geleverd, liters inkt voor gevloeid en tonnen papier aan besteed. Maar uiteindelijk kan evolutie wel worden vertraagd, maar niet tegengehouden.
Muziek: See the Changes – Crosby, Stills & Nash
En dit is wat we denken dat zal gebeuren. Het nieuwe paradigma voor de toekomst zal de ontdekking zijn van de menselijke geest met zijn onontdekte potentieel. En ik verwijs hierbij naar de betekenis die Plato aan het woord gaf. In de Timaeus van Plato is paradigmata een van de synoniemen die Plato in zijn leer gebruikt voor 'ideale' (uit de bovenwereld afkomstige) 'oerbeelden' of Ideeën. Aan de hand van deze Ideeën kon 'De goddelijke werkman' de aardse wereld vormgeven.
Het heil van de mens ligt niet in verre hemelen en devotie, maar in de realisatie van het beste hier op deze aarde. Laten we met zijn allen dus steeds meer ‘goddelijke werkman’ wezen om structuren en denkwijzen te ontwikkelen die het individu niet minimaliseren, maar waarbij we vooral oog krijgen voor de noden van iedereen ongeacht de uiterlijke verschillen in kleur, geloof, ideologie en afkomst.
Sinds het begin van de pandemie heeft Radio SPI al vier programma’s gewijd aan de zoektocht naar een alternatief denken om met covid19 om te gaan. Niet om het te ontkennen en evenmin om complottheorieën te verspreiden, maar om het virus te zien als een gelegenheid om fundamenteel ons denken te helpen veranderen naar meer ratio en inzicht over het leven. Laten we het zien als een aanwijzing van de natuur dat we niet goed bezig zijn, net zoals de vele orkanen, natuurrampen en hittegolven ons hebben gewezen op onze vernietigende manier van denken ten aanzien van het natuurlijke evenwicht.
Net zoals het klimaatprobleem decennia is miskend, is er een ander item dat stiefmoederlijk op de achtergrond wordt gehouden. Wat het klimaat betreft weten we dat James Hansen bekend is geworden voor zijn werk op het gebied van de opwarming van de Aarde en zijn publieke engagement op dit onderwerp. Zijn getuigenis voor het Amerikaanse congres over klimaatverandering in 1988 hielp dit onderwerp op de politieke agenda te zetten, maar zie hoeveel decennia het nog heeft geduurd en nog altijd op weerstand stuit om er echt iets structureel aan te doen.
Muziek : Changes – Donovan Leitch
En naast de klimaatproblemen is er dat andere onderwerp, blijkbaar een ‘forbidden story’: niet met verborgen moorden of corruptie, zoals Vranckx in zijn reportages vaak laat zien, maar met eerder positief nieuws, met verklaringen over de tijd waarin we leven, met inzichten die onze kennis over leven en dood in een ander daglicht kunnen stellen en met voorstellen voor een andere politieke en economische aanpak.
Patricia Pitchon heeft haar zoektocht en lotgevallen met de journalistieke wereld neergeschreven in een boek. En het is geen science fiction. Het is pure informatie. Ze is een Londense free-lance journaliste van Colombiaanse oorsprong. En ze vertelt in haar boek ‘Searching for Maitreya – An Inquiry into a Spiritual Teacher of Our Time’, hoe ze op zoek gaat naar die spirituele leraar en hoe ze uiteindelijk samen met een andere journalist Brian James*, via een contactpersoon in de omgeving van Maitreya, aan de voorgestelde basisrecepten voor een nieuwe wereld komt. Die informatie gaf ze door aan Benjamin Creme, die ze publiceerde in het tijdschrift Share International en ze bundelde en becommentarieerde in een boek “Maitreya’s leringen – De wetten van het leven”, uitgegeven in 2005.
(*) PS: die Brian James is een freelance journalist die 20 jaar voor de BBC radio en TV documentaires heeft gemaakt.
Iets meer hierover heb ik trachten te verwoorden in de Newsletter pagina op de website van Radio SPI (uit Radio-uitzending van zondag 16/8/2020: 'De Corona-woede voorbij' deel 1 uit de derde uitzending over Corona).
Uiteindelijk, ik geef het toe, ben ik verplicht om vaak hetzelfde te zeggen, zolang het onderwerp niet de aandacht krijgt dat het verdient.
Ik heb getracht om een aantal ideeën te behandelen in het vijfde programma in deze pandemietijden met de titel: “Zoektocht naar licht in de duisternis”. Hierbij enkele oneliners uit de uitzending die ook permanent te beluisteren is op de site van Radio SPI:
· Het “licht” zal niet gevonden worden in kerstverlichting, maar in het mentale licht van de ziel.
· Ik zou iedereen echt een waardig en bewust gekozen einde toewensen wanneer zijn of haar tijd is gekomen, maar daarvoor moeten we eerst de echte natuur van de dood en het leven leren begrijpen.
· Na 2000 jaar verlaten we het Vissentijdperk en gaan het Watermantijdperk in. We maken de decadentie van een stervende beschaving mee. Oude energieën trekken zich terug, nieuwe energieën zoeken hun weg en we zijn duidelijk niet in staat om daar gemakkelijk mee om te gaan.
· Ik heb de laatste maanden nog nooit zoveel het woord ‘profiteren’ horen uitspreken. Dit zijn duidelijk allemaal tekenen van morele decadentie zoals we zagen in de 20-er jaren van de vorige eeuw en bij het einde van de Romeinse beschaving. Mensen willen feesten als er in hun opvatting geen hoop meer is.
Muziek: Aquarius – Hair, Original London Cast
· Onze gezondheidszorg is een medicatie- en ziekte industrie, die geld produceert voor grote concerns, maar weinig of niets doet om structurele gezondheid in de bevolking te financieren.
· In deze toestand van mogelijk veel falingen en ondanks steunmaatregelen is nu misschien het moment gekomen om maar opnieuw eens na te denken over dat ‘universeel basisinkomen voor iedereen’ en op die manier de inkomsten voor de Staat niet uit arbeid maar uit consumptie te laten genereren.
· Het is voorspeld dat de mens alleen bij het aanvaarden van zijn ware natuur en van de ervaring van zijn eigen ziel, een grote stap voorwaarts zal kunnen zetten op het pad van ontwikkeling.
· Velen zijn bang voor verandering en zien de ineenstorting van het oude als een groot verlies van geliefde structuren. Velen verzetten zich tegen deze veranderingen als een bedreiging van hun voorrechten en aanzien.
Velen verwarren de gewettigde aspiratie van volkeren naar vrijheid en rechtvaardigheid met een dreiging van anarchie van binnenuit.
· De verspilling die we vandaag ten toon spreiden door de verkeerde middelen voor de verkeerde doeleinden te gebruiken en voorop te stellen is dermate groot dat bij beter inzicht OOIT … we van deze tijd met schande zullen spreken.
· Het is bij gebrek aan toekomstvisie en kennis van het leven dat velen zich verliezen in donkere gedachten en jongeren verkeerde gedragspatronen en depressies ontwikkelen.
· Geweldsmisdrijven vinden voornamelijk plaats in de armste delen van steden waar kinderen en tieners verwaarloosd worden, geen faciliteiten hebben voor georganiseerde groepsactiviteiten en sporten, en waar ouders vaak weinig of geen toezicht houden. Deze kinderen voelen zich niet gewenst, worden innerlijk verscheurd en zijn van zichzelf en de samenleving waar ze deel van uitmaken, vervreemd. Hun enige familie of groep zijn de straatbendes of religieus geïnspireerde splintergroepen of extremistische groepen die onvermijdelijk de plaats innemen van de eigen familie. Ze hebben het gevoel dat het leven zinloos of hopeloos is en worden gewelddadig om er zin aan te geven. Tezelfdertijd staan de kranten vol met berichten over recordbonussen voor directeuren van bedrijven, die die bedrijven tot hoge winstprestaties hebben gestuwd. Die bonussen kunnen oplopen tot 30 miljoen euro per jaar. Is het een wonder dat die kinderen zich achtergesteld voelen en wraak willen nemen?
Muziek: Jimmy Cliff Wonderful world, Beautiful People
· Degenen die wordt wijsgemaakt en geloven dat we terug naar de normaliteit van eerder terug kunnen, gaan wel erg ontgoocheld zijn als blijkt dat er steeds meer en allerhande hinderpalen op onze weg zullen komen als we proberen die normaliteit van eerder te herstellen.
· Willy Brandt, werd met de Brandt-Commissie door Maitreya geïnspireerd om het Noord-Zuid Verslag te schrijven. Helaas is die moderne en vooruitstrevende analyse door de politieke wereld naast zich neergelegd.
· Op Wereld Aanroep dag in 1952 nam Eleanor Roosevelt, een drijvende kracht in de aanname van de Verklaring van de Rechten van de Mens bij de Verenigde Naties, en vrouw van President Franklin D. Roosevelt, een korte boodschap op die de Grote Aanroep bevatte. De boodschap werd door Mevr. Roosevelt bij de verenigde Naties opgenomen.
Haar boodschap toen zou ook vandaag nog altijd zeer toepasselijk zijn. Ze zei: “We leven vandaag in een verwarde wereld. In vele delen van de wereld hebben de mensen het gevoel van ontmoediging of ze hun moeilijkheden zullen te boven komen en het lijkt mij dat diegene onder ons die aanvoelen dat er een geestelijk leiderschap in de wereld nodig is, uitkijken naar manieren om dat wat we voelen uit te drukken. Sommigen zonden me eerder een aanroep, genoemd de Grote Aanroep, en het lijkt mij dat het de aspiratie uitdrukt die vele mensen in de hele wereld hebben, dus ga ik deze in dit programma aan u voorlezen.”
Vanuit het punt van Licht in het Denken van God
Strome licht in het denken van de mensen.
Dat Licht op aarde nederdale.
Vanuit het punt van Liefde in het Hart van God
Strome Liefde in de harten van de mensen.
Moge Christus* tot de aarde wederkeren.
Vanuit het centrum waar Gods Wil gekend wordt
Richte doel de kleine wil der mensen –
Het doel dat de Meesters kennen en dienen.
Vanuit het centrum dat wij mensheid noemen
Verwezenlijke zich het Plan van Liefde en Licht
En moge het de deur verzegelen waar het kwaad verblijft.
Laat Licht en Liefde en Macht het Plan op aarde herstellen
Muziek: The Great Invocation – Liz Johnson
En ik besluit met een artikel van de Meester van Benjamin Creme, verschenen in het tijdschrift Share Nederland, dec 2020
Vanaf de oprichting van Share International schreef Benjamin Creme 's Meester artikelen die niet alleen bedoeld waren voor publicatie in de tijd dat ze geschreven werden, maar ook wanneer de omstandigheden in de wereld daar om vragen. Dit artikel, geschreven in oktober 1992, gaat in op vele complexe ideeën, een daarvan is de misvatting dat de Meesters alle gebeurtenissen in de hand hebben. Benjamin Creme 's Meester stelt de lezer ten slatte gerust, terwijl Hij uiteenzet op welke manier het voltrekken van het Plan
beoordeeld kan worden en verwijst naar de rol die de mensheid daarin heeft.
Het Plan voltrekt zich
Met de grootste belangstelling volgt de Hiërarchie de gebeurtenissen die zich nu in de wereld ontvouwen. Zo talrijk en verschillend zijn deze gebeurtenissen, dat alleen een geoefend oog en een begrijpend denken de verbanden kunnen leggen en zo de achterliggende logica en onontkoombaarheid ervan kunnen zien. Zonder die bredere visie is de mensheid in het beste geval verbijsterd, in het ergste geval angstig en ontmoedigd. Terwijl alles veelbelovend in de richting leek te gaan van welvaart en vrede, zijn de vooruitzichten nu somber: economische ontbering en groeiende etnische strijd voegen hun dagelijkse dosis leed toe aan onophoudelijke hongersnood en onrechtvaardigheid. Wat is er misgegaan, vragen velen zich af, wier vertrouwen en moed door de gebeurtenissen aan het wankelen zijn gebracht. Wanneer zal de nieuwe tijd beginnen, zoals beloofd?
Deze periode van overgang is onvermijdelijk een moeilijke. Alles wat we zien, is het gevolg van de invloed van sterke energieën en krachten die, naarmate zij op de mensheid inwerken, verschillende reacties oproepen. Die zijn helaas niet eenvormig en homogeen, maar worden geconditioneerd door afzonderlijke individuele en nationale belangen, ambities en verlangens. Vandaar de overmaat aan nationalistische bewegingen en etnische eisen die nu op de voorgrond treden.
Vanuit Ons standpunt gezien, vormen deze eisen de rechtmatige, maar vervormde, reactie op de energieën die het verlangen naar vrijheid stimuleren en waarmee de wereld nu doordrenkt is -
verwelkomd wanneer ernaar wordt gehandeld om een onderdrukkend politiek regime omver te werpen; veroordeeld (en terecht) wanneer ze aanzetten tot broedermoord, gruwelijkheden en oorlog.
Het idee bestaat dat de Hiërarchie, als de 'innerlijke regering' van de planeet, meester is over alle gebeurtenissen, groot en klein. Dit is zeker niet het geval. Noch zou het ooit zo kunnen zijn zonder
aantasting van de menselijke vrije wil. De taak van de Hiërarchie is het Plan van God ten uitvoer te brengen door middel van "het Centrum dat wij mensheid noemen". Dit moet altijd gebeuren met
eerbiediging van de goddelijke vrije wil van de mens. Verwacht daarom geen volmaaktheid in de uitwerking van het Plan van dag tot dag of jaar tot jaar. Het doel op de lange termijn is verzekerd,
dat lijdt geen twijfel. Alleen de mens bepaalt de grilligheid van het pad waarlangs het zich voltrekt. Spoedig zullen jullie de spanningen zien afnemen die de wereld momenteel in hun greep houden. De
gebeurtenissen naderen een crisis waardoor deze ongelijksoortige krachten zullen verdwijnen en verstandiger gezichtspunten zullen worden gehoord. Economische noodzaak dwingt zelfs de rijkste landen om meer in mondiale termen te denken en meer in lijn met de behoeften van de groep. Spoedig zullen de moeilijkheden, veroorzaakt door hebzucht, dwingen tot een herbezinning op economische theorieën en praktijken en de weg tonen naar een rechtvaardiger wereld. Deze dag ligt niet "om de hoek", maar is niet al te veraf. Vrees niet, het Plan heeft niet gefaald. Integendeel, het Plan voltrekt zich.
Muziek: Mars – Holst, St-Louis Symphony Orchestra
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Radio-uitzending van zondag 16/8/2020: 'De Corona-woede voorbij' deel 1
Tijdens de lockdown werd langs alle kanten geroepen dat we niet terug willen naar de maatschappelijke en politieke toestanden van vóór de Corona-crisis, dat we het anders willen en moeten doen. Eerlijk? Ik hoor dat al veertig jaar zeggen bij iedere machtswissel, bij iedere crisis en bij iedere begroting. Nu was er tijdelijk ook de steun van een deel van de bevolking, die aangaf dat er verandering mag komen, maar de lockout is amper aangekondigd en ze willen met zijn allen weer gaan feesten, op café gaan, gaan joy-winkelen, naar hun tweede verblijf vertrekken of naar Benidorm en Blankenberge de stranden gaan bevuilen… en sommigen het beest uithangen en zuipen, want dat is blijkbaar de norm om te kunnen feesten.
Dit zijn natuurlijk karikaturen van het maatschappelijke leven vandaag, want verandering is hoe dan ook onderweg en er is ook veel positiefs gaande, maar er blijft ook veel in de steigers staan dat in vraag mag worden gesteld, willen we uiteindelijk tot een simpeler, interessanter, spiritueel rijker, materieel rechtvaardiger en creatiever maatschappelijk leven uitkomen, waarin de excessen van binnenuit en vanuit een veranderde mentaliteit en levenskennis worden teniet gedaan en niet als gevolg van wetten, voorschriften, straffen en politiecontroles.
En ik weet dat ik hier heel erg veel vraag, want de opvoeding is er niet naar en de heersende mentaliteit is nog altijd niet veel meer dan elementaal en astraal animisme. Echte burgerzin en de tendens om individuele vrijheden, kicks en eigengereidheden ondergeschikt te maken aan het algemeen belang en het welzijn van iedereen is nog niet alom tegenwoordig. En ik blijf beleefd door dit op deze manier te verwoorden. Laten we maar toegeven dat gemoedelijk redeneren met een stadion supporters of een café van zatte jongeren én vooral ook minder jongeren nutteloos is, laat staan na drie maanden lockdown. Het was zelfs niet mogelijk ervoor. Het is zelfs blijkbaar niet mogelijk om een redelijk hoogstaande discussie te voeren in het parlement over een maatschappijvisie, omdat meerderheid tegen minderheid en partijpolitiek primeert op het algemeen belang en, laten we ook dat maar toegeven, gewoon een hogere visie ontbreekt of laten we het gebrek aan synthese-zin noemen.
Als ik trouwens bij het schrijven hiervan op 15 juli de nieuwslezer op LN24 hoor zeggen: “Ten gevolge van de pandemie is ook de energiesector niet gespaard: minder consumptie, de prijzen zijn gedaald door de verminderde vraag” … alsof dat een verlies is voor onze economie…. dan moet ik vaststellen dat de tendens in het denken nog steeds bestaat om terug te willen naar de economie die we kennen: productie, consumptie, geld en groei produceren. Dat wil ook zeggen: overconsumptie, vervuiling, stress, files, opnieuw geen tijd hebben voor introspectie, … En dan vraag ik me af hoeveel mensen er eigenlijk diep hebben nagedacht tijdens de lockdown over welk soort maatschappij ze willen? En hoe hebben de economen en politici hierover nagedacht? Of hebben de meesten dan toch maar enkel hun angst en frustratie verbeten tot de pandemie lekker zou overwaaien of er een vaccin zal worden gevonden, om dan opnieuw de draad op te nemen van weleer?
We zitten nu al weer in de verwachte tweede golf en de frustratie zal alleen maar toenemen, omdat de bars, de cafés, de sportmanifestaties, de festivals en de hele massa-santenboetiek niet kan draaien zoals vroeger. Wel, op die manier lijkt de hele pandemie voor niets te hebben bestaan. Eens te meer luistert men uitsluitend naar de cijfers en het bestaande frustratieniveau, wat men verkeerdelijk voor welzijnstekort aanziet, en niet naar de psychologie en de symboliek van een uitdrukkelijke vingerwijzing van het intelligente leven dat we moeten veranderen. Maar dat soort denken in symboliek wordt meestal niet gebezigd. Vergelijken van feiten, cijfers en statistieken uit het verleden, mijnheer, dat is het wetenschappelijk denken, waarop we de maatschappij willen laten functioneren. Helaas leidt dat tot het niet willen zien en horen van al wat onze ingeburgerde en uit het verleden opgepotte concepten zou kunnen tegenspreken…
De afgelopen maanden was ik onder meer geboeid door de biografische film “Snowden”uit 2016 die geregisseerd werd door Oliver Stone, namelijk de politieke thriller, die gebaseerd werd op de boeken The Snowden Files en Time of the Octopus, en die het levensverhaal vertelt van klokkenluider Edward Snowden.
Edward Snowden werkte in dienst van de National Security Agency (NSA), VS. Wanneer hij ontdekt dat de organisatie op illegale wijze persoonlijke informatie van burgers verzamelt, lekt hij in juni 2013 geheime documenten aan de Britse krant The Guardian.
Ik stelde me daarbij echt vragen over de rol van de overheden, hoe ze in deze moderne tijden met hun ‘geheimendoenerij' en zogenaamde staatsveiligheid instellingen zijn geworden die een eigen leven leiden los van de burgers. Om dat apparaat terug simpeler en in handen en ten dienste van de burgers te laten evolueren, moeten we ook eindelijk af van de zogenaamde gekozenen van het volk die hun eigen agenda en prioriteiten schijnen te hebben en die schatplichtig zijn aan machtige economische concerns en de oude denkwijzen. Misschien komen er vandaag meer wantoestanden aan het licht, maar om volledige transparantie werkelijk mogelijk te maken zal er toch nog één en ander in onze mentaliteiten moeten gebeuren, vrees ik.
Anderzijds zit er ook iets gelijkaardigs scheef in de officiële media, die net zoals de staatsinstellingen een oninneembare informatieve vesting zijn geworden door beheerraden en politieke, financiële en ideologische inmenging en vooral spreekbuizen zijn van hoe vandaag officieel gedacht wordt binnen bemiddelde en machtige denktanks. Om een schijn van pluralisme op te houden krijgen zelfs de moreel rotte separatistische ideeën van bepaalde partijen, waarvan ik de naam niet eens wens te noemen, uitgebreid een podium in de media. Maar probeer maar eens een alternatief idee te laten verwoorden en je vind geheid geen gehoor. En ik weet waarover ik spreek.
Wat we als burgers wel mogen en moeten aanhoren zijn de opinies van al die zogenaamde politieke en economische experten en vandaag ook de medische experten van een bepaald symptomatisch denken, de officieel gediplomeerden van het systeem maw, waardoor iedereen is beginnen geloven dat er daarbuiten geen andere waardevolle opinies en opties bestaan, maar vooral dat de voorgestelde feiten de enige werkelijkheid is. Want ja die gediplomeerden zijn opgeleid binnen het systeem en zeggen dus wat het systeem hen geleerd heeft. En dat is het probleem: éénzijdigheid in denken. De media gaan ervan uit dat ze weten wat er gaande is, dat zij mógen en onbevooroordeeld kúnnen oordelen over wat zich afspeelt in de wereld ... of niet en dat de visies die ze aan het woord willen laten de enige echte feiten zijn. Wel, eens te meer moet ik dat tegenspreken.
Maar laten we in dit verband eens uitgaan van hoe echte onderzoeksjournalistiek wel tot goede informatie kan leiden en de vinger op de vele wonden wereldwijd kan leggen. Op Canvas was recent een vierdelige documentaire getiteld ‘Green Blood’ te bekijken over Westerse journalisten die in samenwerking met lokale verslaggevers ‘Forbidden Stories’ onderzochten: feiten die niet mogen onderzocht of gekend worden in Tanzania (goudmijnen), India (illegale zandwinning), Guatemala (een vervuilende tinmijn); m.a.w. wantoestanden, milieuvervuiling, corruptie en flagrante leugens van politici en politie, toegedekte verkrachtingen en moorden en al of niet bewust gedoogbeleid van zulke toestanden door grote internationale bedrijven uit winstbejag. Kortom de vuile was van de economie, die we aan de eindketen van de productie, de verkoop en aankoop, liefst niet willen geweten hebben als consument. Nochtans door on-duurzaam en onethisch en ondoordacht te kopen en te consumeren zijn we met zijn allen mee verantwoordelijk voor hoe de wereld evolueert.
Een ander voorbeeld is Bellingcat. Het is een burgerjournalistiek-netwerk dat is opgericht door de Britse blogger Eliot Higgins. Het maakt daarbij onder andere gebruik van online bronnen, zoals sociale media. Het onderzoekt internationale conflicten en werd bekend door berichtgeving over de Syrische Burgeroorlog, de oorlog in Oost-Oekraïne en de vliegramp met de MH17. Daarnaast publiceert het handleidingen over de gebruikte werkmethoden om anderen aan te sporen hetzelfde te doen.
Doodsbedreigingen zijn hun deel en iedereen beseft wel waarom. Maar hoe kunnen we nu die algemeen gangbare laffe, zelfgenoegzame, egocentrische mentaliteit zodanig bewerken dat consumenten wereldwijd van hun kortzichtigheid afstappen en bewust leren leven en handelen? Dat kan alleen als we leren ons juist te informeren, bewust te kiezen, te kopen en te consumeren en niet enkel in termen van prijs en eigenbelang? Niet gemakkelijk dus. Dat kan enkel volgens mij door inzicht te verwerven en kennis te nemen van een zo groot mogelijke werkelijkheid. En vooral open te staan voor wat we nog niet kennen of beseffen. Maar precies dat wordt tegengewerkt door ons éénzijdig en op verkeerde levenspremissen gebaseerde denkwijzen.
Wat wil ik met deze vermelding over die ‘forbidden stories’ aantonen? Het blijkt al moeilijk voor journalisten om in bepaalde regio’s de minder fraaie waarheden van het leven aan het licht te brengen en dit op gevaar van hun eigen leven, omdat er meerdere factoren in het spel zijn: enerzijds medeweten van bange lokale burgers die in angst leven of zelfs meewerken uit eigenbelang, en anderzijds de ingeburgerde politieke en economische corruptie en criminaliteit. En hier gaat het enkel om vicieuze misvormingen binnen de logica van een economisch bestel dat enkel uit is op winsten maken. We weten dat het verkeerd is maar wetgevingen kunnen blijkbaar die excessen niet aan banden leggen. Er worden altijd achterpoortjes gezocht. Er zijn er altijd die de afspraken aan de laars lappen, zoals dat ook met de voorschriften tegen covid19 gebeurt. Corruptie bestaat van hoog tot laag, en in veel facetten, die we soms amper nog corruptie noemen omdat het ingeburgerde verworvenheden zijn. We zouden dat moeten beseffen. Eens te meer kan dit enkel veranderen, wanneer er iets fundamenteels verandert in het denken van de burgers. En dat kan enkel als we tot een dieper inzicht in het leven komen. Ik wil er later op terug komen, maar bvb het feit dat we in onze economie het winstprincipe als norm aanvaarden, waarvan we weten dat het de ecologische neergang bevordert en armoede niet structureel aanpakt, is een vorm van collectieve corruptie, die niet mag voortduren of we gaan onszelf en de planeet vernietigen.
Hoe makkelijk is het dan om te kunnen begrijpen wat er gebeurt als men de gangbare denkpatronen van ons bestaan in vraag durft te stellen en de hele reutemeteut van intelligentsia, media, fundamentalistisch denkende fanatici, wetenschappers en zogenaamde godsdienstkenners in hun geloof, ideologie of zekerheden durft te raken. Men wordt niet vermoord, althans niet in België, men wordt niet verkracht, niet in de gevangenis gegooid, neen, de informatie wordt gewoon doodgezwegen of … belachelijk gemaakt. En dat duurt zolang men de betekenis ervan leert te begrijpen. En de klokkenluiders worden persona non grata in bepaalde officiële milieus. In het geval van Snowden was het in de politiek en in gerechtelijke kringen in opdracht van de politiek. In het geval van een andere klokkenluider, Benjamin Creme, ging het in de jaren negentig van de vorige eeuw in relatie tot de media en meer bepaald problemen met de BBC.
Zijn ‘forbidden story’ over de terugkeer van de Christus heb ik samen met anderen trachten bekend te maken in België. Anderen deden dat in de meeste andere westerse landen, in Amerika, in de Spaansprekende landen van Zuid-Amerika en in Japan, maar hoewel Creme heel wat interviews en lezingen heeft gegeven wereldwijd en een tiental boeken heeft uitgegeven over heel terechte noodzakelijke veranderingen om wereldcrisissen en mogelijk zelfvernietiging te vermijden, is de hele toedracht van het verhaal nooit echt kunnen doordringen tot het grote publiek, omdat de media er geen aandacht wilden aan besteden.
Sommigen dachten misschien dat het om een filosofie of een godsdienstige ideologie ging, (zoals sommigen vandaag het klimaatprobleem nog steeds willen afschilderen) maar niets is minder waar. Het is evenmin doemdenken of één of andere mysterieuze profetie, zoals er zoveel bestaan. Het gaat om onderbouwde voorstellen om over na te denken in deze moeilijke tijden van verandering en over concepten van het leven die de mens vandaag zou moeten kunnen integreren, wil hij verder kunnen evolueren.
Bovendien stelt Maitreya via Creme een meer complexe vorm van oorzakelijk denken voor, om aan te tonen dat de dingen niet zomaar ontstaan en dat een bepaalde manier van denken zich uiteindelijk ook manifesteert in een geprojecteerde realiteit, de uiteindelijke gevolgen. Bovendien dat het willen veranderen van de gevolgen uiteindelijk niet functioneert als men de oorzaken in het denken niet aanpakt. En dat geldt ook voor problemen in de gezondheid, ook al is de wetenschap daar nog niet van overtuigd. In dat domein zijn andere klokkenluiders, bvb Dr Hamer, op gelijkaardige wijze als Snowden door het gerecht achtervolgd, hun licentie afgenomen, in de gevangenis gestoken, alleen omdat ze tegen de dictatuur van de farmaceutische wereld ingingen of nog steeds ingaan. En daarmee wil ik niet zeggen dat de huidige geneeskunde niet deugt en niet kan gebruikt worden, maar dat ze zou moeten kunnen samenwerken en meer krediet geven en respect tonen voor homeopathie, bio-analogie, accupunctuur, chiropraxie osteopathie en natuurgeneeskunde. Iets wat veel mensen doen, ondanks de tegenwerking of ontkenning door de officiële instanties. En al is er geen echte tegenwerking van de mutualiteiten, toch is er slechts een geringe terugbetaling voor dit soort consultaties. Wat aangeeft dat remediëren van de symptomen meer geld opbrengt dan preventie en verantwoordelijkheid nemen in een aangepaste levenswijze.
We hebben dat fenomeen ook aan het werk gezien tijdens deze pandemie. Ik heb dat proberen uit te leggen in de tweede uitzending van Radio SPI over “Corona, de reddende engel van de mensheid” Het komt hierop neer: er is meer met dit virus aan de gang en de oplossing ligt niet uitsluitend in het vinden van een vaccin.
Maar in het algemeen wat ziekte en genezing betreft: men kan ziekte niet fundamenteel genezen door enkel de symptomen te remediëren. Men kan de symptomen wegsnijden, de pijn en de infectie wegnemen, maar als men de psychologische of traumatische oorzaak niet aanpakt leidt de allopathische behandeling slechts tot een hoop nevenverschijnselen en uitstel van executie. Bovendien, voldoende studies wijzen uit dat preventieve geneeswijzen en natuurlijke geneeswijzen heel wat goedkoper zouden zijn voor de gezondheidszorg en de staatskas. Maar ja het is wat het is vandaag: brandjes blussen en symptomatisch en korte termijn denken. Men denkt er zelfs niet aan om de oorzaken op te zoeken. Dat is wat ook in de politiek zo verkeerd loopt. Men tracht wantoestanden te remediëren door aan symptoombestrijding te doen, maar de echte aanpak om iets op te lossen ligt elders.
Het wordt al decennia aangetoond in alle crisissen dat de experten ze nooit echt zien aankomen, dat crisissen ons steeds in snelheid pakken en dat de bestaande methoden en oplossingen achter de feiten aanhinken. Ik durf hier dus te beweren dat we niet uit de huidige pandemiecrisis zullen geraken met de huidige middelen en methoden en dat het dus hoog tijd wordt om het ondenkbare toe te laten in ons denken.
Heel recent, in februari 2020, is de Franse vertaling verschenen van een boek van Patricia Pitchon, waarin ze vertelt over haar eigen goede en minder aangename ervaringen tijdens haar jarenlange pogingen om de internationale mediawereld voor het bestaan en de betekenis van de Christus te interesseren. Dat is ook zo’n ‘forbidden story’: niet met verborgen moorden of corruptie, maar met eerder positief nieuws, met verklaringen over de tijd waarin we leven, met inzichten die onze kennis over leven en dood in een ander daglicht kunnen stellen en met voorstellen voor een andere politieke en economische aanpak. Pitchon is een Londense free-lance journaliste van Colombiaanse oorsprong. Ze vertelt in haar boek ‘Searching for Maitreya – An Inquiry into a Spiritual Teacher of Our Time’, hoe ze op zoek gaat naar die spirituele leraar en hoe ze uiteindelijk samen met een andere journalist Brian James, via een contactpersoon in de omgeving van Maitreya, aan de voorgestelde basisrecepten voor een nieuwe wereld komt. Die informatie gaf ze door aan Benjamin Creme, die ze publiceerde in het tijdschrift Share International en ze bundelde en commentarieerde in een boek “Maitreya’s leringen – De wetten van het leven”, uitgegeven in 2005. (*) PS: die Brian James is een free-lance journalist die 20 jaar voor de BBC radio en TV documentaires heeft gemaakt.
De Franse uitgave van Pitchon’s boek is dus heel recent en hoewel niet heet van de naald voor wie de hele geschiedenis over de terugkeer van de Christus en de Meesters van Wijsheid sinds 1977 heeft gevolgd, toch zeer interessant en motiverend om het opnieuw onder de aandacht te brengen, want de huidige pandemie is vooral ook een in vraag stellen van onze systemen en onze levenswijze.
Ideale lectuur dus tijdens de lockdown en de gelegenheid om Pitchon’s verhaal te toetsen aan het originele werk van Benjamin Creme over de aanwezigheid van Maitreya die sinds 1977 in Londen verblijft en werkt. En wat me hier interesseert zijn vooral zijn politieke en economische voorstellen om te komen tot een gezonde mensensamenleving. We gaan het ganse verhaal hier niet doen. De boeken van Benjamin Creme en de website van Share International geven voldoende informatie hierover. Wat de zoektocht van Patricia Pitchon betreft: het boek is te goed geschreven om de details weer te geven en dus een aanrader voor wie geïnteresseerd is om te weten wat er achter de schermen van de media gebeurt, hoe ze denken, en hoe maar weer blijkt dat de ‘mainsteam’ of het gros van de journalistieke, politieke en religieuze machthebbers hun greep op de onwetendheid van de bevolking niet wensen af te staan.
Wat me het meeste aanspreekt in Pitchon’s boek, zoals in de boeken van Benjamin Creme, is niet de boodschapper, maar de boodschap en de ongelooflijke volharding en positiviteit waarmee Pitchon jarenlang doorwerkt ondanks de muur van onbegrip waartegen ze voortdurend botst. Het was ook kenmerkend voor Benjamin Creme, die ik sinds 1980 heb leren kennen en de reden waarom ik me heb geëngageerd in dit werk van, laat ik het, ‘voorlichting’ noemen. Ik herken in hun spontaan enthousiasme ook mijn eigen motivatie en de drijvende kracht van de vele denkgenoten waarmee ik in contact ben gekomen in dit wereldwijde werk van transformatie. Het is vooral de respons ook op een bewustwording dat het aanvaarden van nieuwe kennis over ons bestaan en fundamentele verandering noodzakelijk zijn maar ook dat ze vandaag mogelijk kunnen gerealiseerd worden onder druk van de omstandigheden. Tenslotte niets gebeurt zonder reden.
De meeste mensen geloven niet echt meer in een betere wereld, ontgoocheld als ze zijn door de loop van de geschiedenis, ontgoocheld door hun eigen ervaring, cynisch geworden door wat de dagelijkse werkelijkheid hen voorspiegelt en hen heeft overgelaten aan hun eigen inspanningen, die niet altijd uitkomst bieden. En ik denk hier vooral aan de arme bevolkingen in de sloppenwijken en favelas van de wereld en aan de miljoenen mensen op de vlucht of in oorlogsgebieden, die amper hulp krijgen. Bij ons horen we vandaag de weeklachten van al degenen die door de pandemie hun inkomsten zien wegsmelten met geen 100% hoop op verbetering, want wie zegt dat dit soort toestanden niet nog een tijdje zal aanslepen. Er zijn de oudere mensen in zorgcentra die niet kunnen bezocht worden zoals ervoor en het verplegend personeel dat amper aan rust toe komt. Eenzaamheid en onzekerheid zijn vandaag de hoofdproblemen van de wereld. Het is een toestand die zwaar weegt op de psyché en ons uiteindelijk maar naar één kant op duwt: we moeten opnieuw de essentie van het leven gaan verkennen. Het materialisme waarin we met onze beschaving zijn terecht zijn gekomen geeft geen zekerheid. En dat was ook nooit de bedoeling van het leven dat de mens zich hierin zou verliezen. Vandaag stellen velen zich de vraag of er eigenlijk wel oplossingen zijn. Sommigen denken dat we iets anders moeten doen. Maar de vraag blijft wat?
Weinigen weten dat er inderdaad oplossingen zijn, maar of iedereen die zal aanvaarden en iets van de eigen voordelen en voorrechten zal willen opgeven, is een andere vraag. Weinigen weten dat het lot van de mens en zijn ontwikkeling niet op zichzelf staat. En nog veel minder mensen weten dat we niet alleen zijn en dat er hulp onderweg is. Heel veel mensen reageren op de hardheid en onzekerheid van het bestaan door te willen feesten, uit te gaan, te vluchten in drugs en drank of in de uitgebreide ontspanningsindustrie, die daarvoor is opgezet. Het ‘panem et circienses’ (brood en spelen) uit de tijd van Nero is inderdaad nog altijd actueel. Dat soort decadent materialisme is altijd aanwezig wanneer de mens zich tussen twee tijdperken bevindt, wanneer het oude nog niet is verdwenen en het nieuwe nog niet is begrepen. Ondanks de vele vluchtheuvels, die mensen tevergeefs zoeken, ervaren velen de leegte. Maar tegelijkertijd zijn er steeds meer mensen die bewust worden dat het leven meer is dan wat vandaag voorhanden schijnt te zijn. Niet iedereen laat zich zomaar naar de slachtbank leiden en velen hebben studies ondernomen, wat hen in contact brengt met een andere werkelijkheid. Een werkelijkheid van zin en doel van het leven, van strijden weliswaar, maar ook van uitkomst. Zo hebben enkele miljoenen de oproep gehoord van wat Maitreya sinds 1977 via tal van kanalen de wereld heeft ingestuurd. Pitchon verwijst in haar boek naar enkele van de vele citaten van Maitreya: simpele woorden die iedereen, zelfs een kind, kan begrijpen, maar in onze wereld die we onnodig ingewikkeld, materieel en intellectueel hebben willen maken, vaak op onbegrip stuiten.
In boodschap 3 van 22 september 1977 zegt hij:
Ik kom om jullie mee te nemen naar het Nieuwe Land: het Land van de Liefde, het land van vertrouwen, van schoonheid en vrijheid.
Ik zal jullie daarheen brengen als jullie Mij willen volgen en aanvaarden, Mij laten leiden en begeleiden. En samen zullen wij dan een nieuwe wereld bouwen: Een wereld waarin de mensen kunnen leven zonder vrees, zonder wantrouwen, zonder verdeeldheid, waarin ze samen de overvloed van deze aarde delen, samen het geluk kennen van eenheid met onze Bron.
Dit alles kan jullie deel zijn. Zet alleen maar de eerste stap en Ik kan de leiding op Mij nemen.Sta Mij toe jullie te helpen.
Sta Mij toe jullie de weg te wijzen die leidt naar een eenvoudiger leven waarin niemand iets te kort komt, waarin geen twee dagen hetzelfde zijn, waarin de vreugde van broederschap uit alle mensen spreekt.
Mijn taak is het te leiden en te begeleiden, maar jullie
moeten bereid zijn te volgen.
Anders kan Ik niets tot stand brengen. Mijn handen zijn gebonden door de Wet.
Of in boodschap 11 van 5 januari 1978 zegt hij:
Ik kom spoedig, maar eerst zou Ik de nieuwe richting willen wijzen,
die de mens moet inslaan, wil hij overleven.
In de eerste plaats moeten de mensen zichzelf beschouwen als broeders en zusters, zonen en dochters van de ene Vader.
Over de gehele wereld leven er mannen, vrouwen en kleine kinderen, die niet eens het allernoodzakelijkste
bezitten om in leven te blijven; zij verdringen zich in de steden van veel van de armste landen in de wereld.
bezitten om in leven te blijven; zij verdringen zich in de steden van veel van de armste landen in de wereld.
Deze misdaad vervult Mij met schaamte.
Broeders en zusters, hoe kunnen jullie deze mensen voor jullie ogen zien sterven en tegelijkertijd jezelf mensen noemen?Het is Mijn plan om dezen, Mijn kinderen, te redden van een wisse verhongering en een nodeloze dood.
Het is Mijn plan jullie te laten zien dat de oplossing van jullie problemen ligt in het weer luisteren naar de ware stem van God in jullie hart, in het delen van de voortbrengselen van deze hoogst overvloedige wereld met je broeders en zusters over heel de aarde.
Zoals ook al in de boeken van Alice Bailey wordt weergegeven en zoals de Meester van Benjamin Creme en Maitreya via Benjamin Creme kenbaar hebben gemaakt, is nieuwe kennis van onszelf en de vrijheid van de mens de sleutels van het hele proces. De Meesters en Maitreya kennen perfect de toestand in de wereld, ze kennen de details, de achtergronden, onze voor ons, mensen, onbekende geschiedenis, het uiteindelijke doel en de manieren hoe we daar kunnen geraken, maar zij kunnen het niet in onze plaats doen en de mens moet eerst zelf ontdekken hoe de vork aan de steel zit.
Uit de geschiedenis blijkt achteraf steeds dat de aanzet tot diepgaande verandering een logisch gevolg is van onvrede met bestaande toestanden. Het is de geschiedenis zelf, die ons aangeeft dat verandering het gevolg is van maatschappelijke bewustwording onder druk van de omstandigheden. Wat tot stand komt zijn vormen en structuren, die het gevolg zijn van keuzes en die kunnen goed zijn of minder goed. Of slecht. En dan zitten we met de gebakken peren. Dat er iets niet klopt in de economische en politieke afwikkelingen de laatste decennia is voor iedereen duidelijk. Eigenaardig genoeg aanvaarden we vandaag wetenschappelijke causaliteit, oorzaak en gevolg, maar in de levensuitingen van alledag gaan we meestal ervan uit dat ze het gevolg zijn van toevallige opeenvolgingen. Of hooguit van materiële of chemische aard. We zien de oorzaken van virussen en bacteriën als het gevolg van fysieke aanleidingen, wat in se ook waar is, maar niet als gevolg van een mentale houding.
We hebben dan wel ons denken en onze structuren volledig trachten te ont-goddelijken, maar anderzijds kan iedereen vaststellen dat er in het bestaan een intelligent besturingssysteem werkzaam is, dat onze goddelijke vrijheid leidt. Weliswaar door een oneindig aantal proefnemingen, vallen en opstaan en zoals dat heet ‘trial and error’.
Ik begrijp niet waarom en hoe het zelfs te rijmen valt met de menselijk neus voor kennis en weetjes, maar het is alsof de wetenschappers en de media steeds van hun eigen premissen willen uitgaan en daarnaast volledig de feiten negeren, die antwoorden zouden kunnen geven op hun vragen. Het negeren van die bronnen van informatie betalen we cash met nutteloze crisissen en nutteloos lijden van mensen wereldwijd.
Hierbij de feiten: De huidige verwikkelingen en nood aan verandering zijn al beschreven en planmatig voorbereid in de vorige eeuw en zelfs vóór de 2e WO maar structurele veranderingen kwamen slechts geleidelijk in een stroomversnelling na het einde van de 2e WO. Ik weet natuurlijk dat, als men het woord Christus of God gebruikt de meeste politici, journalisten en economen een meer dan allergische toeval krijgen, maar de reden hiervan is dat de godsdiensten verkeerde concepten in het leven hebben geroepen en we ons begrip hierop vandaag onmogelijk mogen baseren. De Godsgedachte vraagt een dieper inzicht, dat elders wordt aangepakt en Maitreya in de Christusfunctie is niet God, maar slechts een goddelijk verwezenlijkt mens als gevolg van het lange levensproces van opeenvolgende reïncarnaties, waarin we allemaal 'onderweg' zijn.
De ware toedracht en betekenis en vooral het doel van economische, politieke en sociale veranderingen in relatie tot de terugkeer van Maitreya de Christus werd al eerder uit de doeken gedaan door Helena Blavatsky (De Geheime Leer - 1875), en na de oorlog door Alice Bailey (Het Naar Buiten Treden van de Geestelijke Hiërarchie – 1947) en Benjamin Creme via talloze boeken waaronder ‘De Wederverschijning van de Christus’ – uit 1979.
Nu we vandaag blijkbaar gedwongen worden om ‘’out of the box” te denken over onze toekomst, zou het nuttig kunnen zijn om die verboden, verborgen, vergeten of moedwillig verzwegen elementen van kennis mee in het debat naar vernieuwing toe te laten. De vraag is alleen wensen we echt vernieuwing of willen we status quo en herstel van het verleden met een vernislaagje?
Als we vandaag kijken naar de wereld, dan zien we bepaalde patronen, die aan de basis liggen van het krampachtig functioneren van onze economische, politieke en sociale structuren. Vooral ook dat ons systeem ongelooflijk ingewikkeld, duur en erg artificieel is, waardoor de middelen vaak niet aankomen waar ze nodig zijn. Zeker vandaag door de lockdown hebben we kunnen vaststellen hoeveel activiteiten stilliggen onder de term “niet-essentieel”, maar ook dat, als gevolg daarvan, de inkomsten van ganse sectoren zijn weggevallen. De toestand is zeer ongemakkelijk voor al degenen die in een sector hebben geïnvesteerd die vandaag ‘niet-essentieel’ blijkt te zijn en dus niet opnieuw kan ‘draaien’ zoals weleer. De fout die vandaag wordt gemaakt is dat men al die eerdere activiteiten opnieuw wil toelaten, maar dat de opeenhoping van mensen gewoon onmogelijk wordt gemaakt door gevaar van besmetting en uitbreidende pandemie. Niemand durft hardop te zeggen of misschien zelfs maar te vermoeden dat die activiteiten misschien geen deel meer moeten uitmaken van onze toekomst of tenminste niet in die mate dat ze als een gemis worden aanzien. We zijn tenslotte op een punt van de evolutie aangekomen dat we kunnen spreken van het einde van een cultuur of een beschaving. Dat vraagt fundamentele verandering en het verdwijnen van activiteiten, diersoorten, gewoonten en structuren die niet meer beantwoorden aan de nieuwe energieën.
We zitten inderdaad, zoals de Meester van Benjamin Creme en Maitreya zeggen, op een tweespalt. We moeten dringend keuzes maken: ecologisch, economisch, politiek, intellectueel, religieus.
Deze pandemie geeft aan dat het nu 5 na twaalf is, wereldwijd. We hebben niet goed geluisterd naar de natuur en naar het leven. De mens heeft zichzelf verloren in systemen en methoden die verdeeldheid en onrust zaaien. We moeten terug naar de basis. Zo niet zullen we onszelf vernietigen. En in plaats van te zeuren over de huidige beperkingen zouden we deze pandemie moeten leren zien en aanvaarden als een kleine oefening en als opwarming voor nog grotere veranderingen.
Wat iedereen dus zou moeten weten, heel speciaal de intelligentsia, media en politici, is dat de mens sinds decennia in een speciale ontwikkelingsfase van zijn bestaan is terecht gekomen, waarop nieuwe en verregaande keuzes op alle gebied moeten worden ondernomen om geen afbreuk te blijven doen aan zijn bestaan. Onze koppigheid en onbereidheid om te veranderen speelt ons steeds meer parten en het is alsof we de crisissen niet willen onder ogen zien.
Anderzijds is er iets in de geschiedenis wat we, als pseudowetenschappelijke mensen, niet willen of kunnen zien. Begoocheling is inderdaad iets waarmee we moeten leven zolang we niet bewust kunnen zien met een meer ontwikkeld mentaal zieleleven. En ik weet het: het is een omstreden term “zieleleven” en het gaat allerminst over wat doorgaans wordt aangenomen als men dood is. De ziel is onze bron, die we kunnen ervaren als we vanuit ons hart leren denken. Het heeft dus ook niets te maken met gelovigen of ongelovigen. Hoe dan ook ik heb er verschillende uitzendingen aan gewijd en die zijn permanent te beluistern op de website van Radio SPI.
Maar vertrekkend van het idee dat nog al wat mensen vanuit hun hart hun zielenkwaliteiten beginnen te ontdekken, laat toe dat sommigen zich bewust worden van een plan van ontwikkeling. De ware toedracht over het menselijke en andersoortige leven op deze planeet toelaten in ons denken is begrijpelijk een zeer moeilijk proces, omdat we ons niet kunnen baseren op iets uit het verleden dat we kennen. Hoewel, al die informatie bestaat en zelfs in uitgebreide mate, maar ze is, zoals ik al eerder zei, niet gekend of wordt niet aanvaard.
Even wat geschiedenis. De afgelopen 60 jaar zijn er enorme veranderingen opgetreden in de maatschappij. Discipelen en mensen van goede wil in alle domeinen hebben bewust en vaak ook onbewust geantwoord op de nieuwe impulsen vanuit onze hiërarchie en hebben hun sociaal, filosofisch, technisch, en organisatorisch renoverend werk gedaan. Laten we eens weergeven hoe in 1947 één van de medewerkers van Maitreya, gekend als de Meester Djwahl Khul of de Tibetaanse Meester onder meer het probleem over de aanvang van de veranderingen stelde in het boek van Alice Bailey ”Het naar buiten treden van de geestelijke hiërarchie” . Dat boek volgde op de verklaring van Maitreya zelf in juli 1945 dat hij zo snel mogelijk zelf zou terugkomen, niet door middel van een discipel zoals 2000 jaar geleden, maar persoonlijk en niet als een religieus leider maar als een gewoon mens begaan met de noden van de mensen. De focus zou deze keer liggen op het economische en politieke domein. De voorwaarde was dat een zekere vorm van vrede en een begin van samen delen zou worden gerealiseerd door de mensheid.
De Tibetaanse Meester schetste toen de volgende toekomstvisie:
Er zal een grote hoeveelheid reactionaire domheid uit de weg geruimd moeten worden voor Hij kan komen en dat zal gebeuren als de nieuwe generatie haar greep op het menselijk denken doet gelden. De voorbereidende stadia en de taak bestaat erin de wereld klaar te maken (wat in dit geval betekent het bewustzijn der mensen voor te bereiden) voor de fysieke aanwezigheid en werkzaamheid van de Hiërarchie - voltallig en met Haar esoterische uitrusting.
In de eerste fasen is de voorbereidingstaak zwaar en moeilijk. Relatief gesproken zal het gemakkelijker zijn voor de oudere Leden van de Hiërarchie, als Zij de tijd gekomen achten voor Hun terugkeer. Ondertussen moeten de werelddiscipelen de wereld nemen zoals ze nu is en langzaam en moeizaam de nieuwe ideeën ingang doen vinden, opwekken tot betere methoden voor menselijke verhoudingen, de nasleep van de oorlog helpen verdrijven, een verscheurde mensheid de ogen openen voor het nieuwe visioen van hoop en geestelijke verlichting, de intriges van reactionaire en conservatieve politici en kerkmensen te niet doen en de jeugd van dat tijdperk de nieuwe levenswijzen onderwijzen, hen wijzen op de betere
waarden en hen zo geleidelijk tot de nieuwe orde voeren. Het educatieve werk zal, vooral in het begin, maar langzaam vorderen, maar de gave, die de deze discipelen bezitten, is een gestage volharding, die geen ontmoediging duldt, zelfs als ontmoediging zich doet gelden. Dergelijke discipelen (Martin Luther King, Nelson Mandela, en vele andere discipelen in mensenrechtenorganisaties of klimaatgroepen, mensen werkzaam in de Verenigde Naties, het Rode Kruis en vele NGO’s die zich het trieste lot van de verschoppelingen van deze wereld trachten te verzachten) weigeren hun pogingen op te geven of verandering te brengen in de geestelijk voorgeschreven plannen, zelfs al schijnen de hindernissen, die de verwerkelijking ervan in de weg staan, onoverkomelijk. Bewust zullen er discipelen incarneren en ambten aanvaarden in instellingen van hoger onderwijs en in de kerken en zij zullen zulk een druk uitoefenen, dat er een eind zal komen aan oude en verouderde methoden, oude versleten theologieën en egoïstische en concurrerende werkwijzen, om ze te laten vervangen door de wetenschap van samenwerking, van juiste menselijke verhoudingen en van de juiste levens instelling. Door middel van meditatie en juist inzicht zullen de oude onderwijsmethoden worden verdrongen; dit zal het verwerven van academische kennis of het juiste begrip voor geestelijke waarheid geen schade toebrengen. Het inzicht zal anders zijn en het doel van een hogere orde, maar het beste, dat nu op het gebied van kunst, godsdienst en wetenschap wordt onderwezen, zal beschikbaar blijven; het zal echter met een grotere verlichting en beter doorzicht naar voren gebracht worden. Het zal vooral beantwoorden aan de behoefte van de mensen. De kerken, die nu mislukking en gebrek aan inzicht tegemoet gaan, zullen ten slotte schipbreuk lijden op de rotsen van onverantwoorde en misbruikte autoriteit en toch zullen uit de wrakstukken die ware en geestelijk verlichte mensen oprijzen, die - met inzicht en ware kennis, vrij van dogmatiek en wars van kerkelijke autoriteit - de nieuwe wereldgodsdienst tot ontwikkeling zullen brengen.
waarden en hen zo geleidelijk tot de nieuwe orde voeren. Het educatieve werk zal, vooral in het begin, maar langzaam vorderen, maar de gave, die de deze discipelen bezitten, is een gestage volharding, die geen ontmoediging duldt, zelfs als ontmoediging zich doet gelden. Dergelijke discipelen (Martin Luther King, Nelson Mandela, en vele andere discipelen in mensenrechtenorganisaties of klimaatgroepen, mensen werkzaam in de Verenigde Naties, het Rode Kruis en vele NGO’s die zich het trieste lot van de verschoppelingen van deze wereld trachten te verzachten) weigeren hun pogingen op te geven of verandering te brengen in de geestelijk voorgeschreven plannen, zelfs al schijnen de hindernissen, die de verwerkelijking ervan in de weg staan, onoverkomelijk. Bewust zullen er discipelen incarneren en ambten aanvaarden in instellingen van hoger onderwijs en in de kerken en zij zullen zulk een druk uitoefenen, dat er een eind zal komen aan oude en verouderde methoden, oude versleten theologieën en egoïstische en concurrerende werkwijzen, om ze te laten vervangen door de wetenschap van samenwerking, van juiste menselijke verhoudingen en van de juiste levens instelling. Door middel van meditatie en juist inzicht zullen de oude onderwijsmethoden worden verdrongen; dit zal het verwerven van academische kennis of het juiste begrip voor geestelijke waarheid geen schade toebrengen. Het inzicht zal anders zijn en het doel van een hogere orde, maar het beste, dat nu op het gebied van kunst, godsdienst en wetenschap wordt onderwezen, zal beschikbaar blijven; het zal echter met een grotere verlichting en beter doorzicht naar voren gebracht worden. Het zal vooral beantwoorden aan de behoefte van de mensen. De kerken, die nu mislukking en gebrek aan inzicht tegemoet gaan, zullen ten slotte schipbreuk lijden op de rotsen van onverantwoorde en misbruikte autoriteit en toch zullen uit de wrakstukken die ware en geestelijk verlichte mensen oprijzen, die - met inzicht en ware kennis, vrij van dogmatiek en wars van kerkelijke autoriteit - de nieuwe wereldgodsdienst tot ontwikkeling zullen brengen.
Radio-uitzending van zondag 23/8/2020: 'De Corona-woede voorbij' Deel 2
Het zal sommige mensen misschien verwonderen, maar er bestaan dus echt wel blauwdrukken van een plan van ontwikkeling voor de mensheid. Het begrijpen van die blauwdrukken als basis zou, indien ze al eerder aanvaard waren, in de wereld geleid hebben tot een stuk minder polariserend gediscussieer omdat er tenminste een intelligente leidraad voor iedereen voorhanden zou zijn geweest. Het feit dat slechts een heel klein gedeelte van de intelligentsia er sporadisch in slagen om zich van vernieuwing bewust te worden heeft alles te maken met ons eenzijdig, ideologisch, westers, economisch georiënteerd denken … wat neerkomt op een gebrek aan bewustzijn.
Al bijna veertig jaar schrijf ik ongeveer om de tien jaar een open brief naar de politici en media. Ik ben ermee begonnen na “zwarte zondag” in 1991 bij de opkomst van Het Vlaams Blok. Het was nog de tijd dat je brieven moest typen met een Olivetti. Maar die ‘zwarte’ ontwikkeling en het Vlaams nationalisme waren gezien de voortschrijdende politieke polarisering toch wel te verwachten. En is het ondertussen beter geworden? Niet echt. De toestand is nu bijna geïnstitutionaliseerd. Individualisme, eigen volk eerst en separatisme zijn, hoewel iedereen het officieel tegenspreekt, vandaag de feitelijke norm in bijna de helft van Vlaanderen. En het probleem is dat er inderdaad een specifiek soort Vlaams denken bestaat, waarvan de eigenzinnigheid waarschijnlijk alleen kan worden gezien als je er echt buiten staat. (PS: Ik leef momenteel in Wallonië in de buurt van Charleroi)
Had ik mijn ontluikende verontwaardiging al eerder moeten bekendmaken toen het Noord-Zuid rapport van de Brandt-Commissie in 1980 door de politieke en economische wereld werd genegeerd en terzijde werd geschoven? Ik heb het rapport in mijn eerste open brief zeker vernoemd, maar zou een meer expliciete kennisgeving van dat rapport iets hebben uitgehaald? Niet echt vrees ik nu. Want vergis u niet het werd door rechts en door links genegeerd… wereldwijd. De ‘hardhorigheid’ is dus niet een louter Belgische of Vlaamse dovemansreactie geweest.
Parrallel hieraan bestaat er een heel boeiend verhaal over de terugkeer van de Christus en de Meesters van Wijsheid. Het is zowel ongelooflijk interessant en actueel maar eigenlijk ook intriest door het gebrek aan belangstelling. Het begon al sinds 1947 (Alice Bailey en de Arcane School) en sinds 1977 (Benjamin Creme, Share International) met boeken, lezingen, persmededelingen en mislukte benaderingen van de media en politieke wereld wereldwijd omtrent de informatie over het bestaan van Maitreya en de Meesters van Wijsheid en van hun voorstellen voor een betere, rechtvaardige en menselijke wereld. Dat werd in grote mate vertaald in dat Noord-Zuid rapport van de Brandt-commissie. Maar het is alsof het eigengereide, zelfzuchtige en zelfgenoegzame denken van de mens niet geïnteresseerd is in een mooie, gezonde en goed werkende wereld. Het bewijs ligt in de vele crisissen waaruit men niet lijkt te willen leren en het laten teloorgaan van de planeet ten koste van eigen plezier en winst maken.
Het is niet allemaal en overal kommer en kwel, want er gebeurt ook heel wat positief en mooi, zoals eerder gezegd, maar neem van me aan: er zijn duistere, materialistische krachten werkzaam, die al lang de mens beheersen en tijdens de oorlog niet verslagen zijn en die verandering en juiste kennis tegenwerken.
Als deze wereld regeerders als Trump, Erdogan, Kim Jong-Un, Bolsonaro, of Bachar el-Assad nog steeds moet gedogen omdat ze door het volk zijn gekozen of zichzelf aan de macht hebben geholpen, dan zegt dat iets over de psychologische toestand en het denken van mensen wereldwijd. En ik vernoem hier niet eens de economische bonzen en multinationals die misschien nog meer dan de politici het denken via de media regeren. En we hoeven niet eens zo ver te gaan voor deze vaststelling: bijna de helft van de Vlamingen stemt voor partijen die het opsplitsen van België viseren… omdat ze hun rijkdom voor zichzelf willen houden. Het is moeilijk om daar met een sociaaldenkend programma en samen delen stemmenwinner te worden, niet?
De NV.a en Vlaams Belang wijzen naar het falen van ons federaal systeem, wat zeker aan aanpassing toe is, maar de oorzaak ligt meer aan hun gebrek aan wil tot samenwerken. En vandaag doen ze er alles aan om het federale systeem tegen te werken om te bewijzen dat het niet werkt.
In het boek ‘Maitreya’s Leringen – De wetten van het leven” uit 2005 staat er een mooie beschrijving over de hedendaagse politiek: ‘Politiek, een kunst van harmonie’ : De hedendaagse politici zijn verbijsterd over hun onvermogen om ook maar één van hun doelen te bereiken. Heersen door dwang is niet langer een effectief middel van bestuur in de wereld. Politici die proberen te regeren door een politiek van verdeel-en-heers, en door chaos en verwarring te stichten, hebben hun tijd gehad. In de Nieuwe Tijd zullen politici klaar staan om de publieke opinie te volgen en ze zullen de kunst van harmonie ontwikkelen. Wanneer ideologieën verdwijnen, zullen intellectuelen, wetenschappers en artsen de politiek ingaan.
Maitreya zegt ook dat DE NIEUWE POLITIEK zal gebaseerd zijn op DE WIL VAN HET VOLK
Het beeld dat Maitreya schetst van de toekomst is eerder positief. Hij zegt: "De ontbinding van aloude denk- en gedragspatronen is begonnen. Polariteiten zullen oplossen. Extreme verschillen tussen rijk en arm zullen beginnen te verdwijnen. De rijken zullen hun plichten nakomen en behouden wat zij redelijkerwijs nodig hebben, terwijl zij hun overschot zullen delen. Zodra iemand weet dat 'de Heer met hem is', kan hij hebzucht opgeven.
Politieke en religieuze starheid zullen verdwijnen. Wereldwijd zullen nieuwe regeringsvormen opkomen.
Overal worden mensen zich bewust, en zij zullen niet bereid zijn zich te laten overheersen door anderen terwijl het hun bestemming is vrij te zijn. Overal ter wereld zullen regeringen naar het volk moeten luisteren. "Bestuur zal door de mensen voor de mensen zijn." Niemand zal dit nieuwe bewustzijn volledig kunnen verklaren of bevatten, maar we zullen er getuige van zijn en het ervaren.
Als we uitgaan van deze bemerkingen is het duidelijk dat de huidige politieke cultuur van status quo moet veranderen en de politici uit een ander vaatje zullen moeten tappen om in de toekomst te kunnen overleven als politici.
Het is zeer frustrerend om te moeten vaststellen dat ondanks alle aanwijzingen dat we verkeerd bezig zijn, de mens weinig schijnt te willen leren uit zijn fouten en het zelfs moeilijk heeft om die fouten te onderkennen, laat staan toe te geven. Ik ben vandaag tot de berusting gekomen dat de afgelegde weg waarschijnlijk de noodzakelijke weg is die moet bewandeld worden om door veelvuldig falen en lijden (ook het ondergaan van de gevolgen van een pandemie) uiteindelijk tot een nieuw en dieper inzicht te kunnen komen.
Onderwijs, opvoeding en politieke analyse staan niet los van het heersend collectief bewustzijn. En dat uit zich ook in een manier van economie bedrijven, wat door grotere krachten, helaas nog heel materialistisch en egoïstisch, wordt aangedreven.
Over ons economische bestel en de pandemiecrisis vandaag zouden toch wat dieper moeten nadenken, alvorens de politici en handelaars zich opnieuw laten verleiden om de oude methoden opnieuw leven te willen inblazen. De angst die vandaag bestaat is vooral het gevolg van gehechtheid, gehechtheid aan wat we kennen. En het is nu toch wel duidelijk dat iedereen inventief met de nieuwe situatie moet leren omgaan om economisch te overleven. In de toekomst zullen we een economisch systeem moeten ontwikkelen dat rekening houdt met de noden van de mens en niet een systeem van competitie en speculatie zoals dat vandaag de wereldhandel beheerst.
Toen Maitreya zijn plannen bekend maakte was er sprake dat een wereldwijde beurscrash de aanleiding zou kunnen zijn tot een nieuwe economische benadering om de oude te vervangen. Die beurscrash is er geweest, en daarna nog ettelijke andere financiële crisissen, maar de impact heeft de wereld voorlopig niet doen inzien dat structureel fundamentele veranderingen noodzakelijk zijn. Vandaag, door de pandemiecrisis, is er opnieuw een ‘window of opportunity’, letterlijk vertaald een ‘venster voor gelegenheid’' open, maar zullen we het deze keer benutten? Of de gelegenheid weer laten voorbij gaan?
Het lijkt toch goed om te horen wat Maitreya zei over ons economische bestel. Ik heb er het boek van Benjamin Creme ‘De Grote Aantocht’ bijgehaald, waarin een hoofdstuk is gewijd aan de huidige problematiek en we moeten in Europa er vooral voor zorgen om geen Amerikaanse toestanden tot ontwikkeling te laten komen bij ons.
“Wanneer kinderen een schoolplein oplopen en een half dozijn medescholieren en een paar leraren doodschieten, vragen mensen zich af waarom. Wat is er met de wereld aan de hand dat kinderen zoiets doen? Ze doen dat omdat ze deel uitmaken van dezelfde omgeving. Wanneer al deze energieën verkeerd gericht worden, wanneer ze gericht worden op wedijver en vergelding, neemt een kind, dat wordt gekrenkt door een leraar of uitgestoten door andere scholieren, het vuurwapen van zijn vader mee naar school en schiet er net zoveel neer als hij kan. Dat is wat het Amerikaanse volk toestaat. Als je dat toestaat, is dat wat je krijgt. Je moet een complete transformatie op gang brengen, voor een compleet andere kijk op het leven.
Dat is waar Maitreya het over heeft, zegt Benjamin Creme. Het is een compleet andere kijk op het leven dan die welke de ontwikkelde landen erop nahouden, in Amerika wellicht nog meer dan elders omdat Amerika zo groot is en zo'n gevarieerde bevolking heeft, met verschillende onderwijs- niveaus, verschillende sociale en zeer verschillende economische niveaus. Het is een enorme smeltkroes waar van alles kan gebeuren. En als er van alles kan gebeuren, gebeurt dat natuurlijk ook. Er zijn geen regels. Er is geen wet. Het is een wildwestverhaal.
"Moeten we wachten op de totale ineenstorting van het economische stelsel?" Maitreya zegt: Je hoeft het huidige economische systeem niet te accepteren. Je moet zien wat er gebeurt. Je moet je ervan bewust zijn. Je kunt het systeem niet als individu veranderen, maar je kunt wel je houding er tegenover veranderen en herkennen wat er feitelijk gebeurt.
Want als Maitreya gelijk heeft, is het systeem ten dode opgeschreven. Jij kunt het net dat zetje geven waardoor het aan zijn einde komt”. Aldus Benjamin Creme in zijn boek ‘De Grote Aantocht’
Bij ons gebeuren dit soort agressies niet even frequent, maar er bestaan wel degelijk problemen die waarschijnlijk in verhouding staan met de graad van agressie die hier aanwezig is in onze manier van economie bedrijven. Benjamin Creme zegt verder in zijn boek ‘De Grote Aantocht’:
Maitreya zegt dat de huidige economie die energie van vernietiging genereert.De energie van vernietiging, die haar brandpunt vond in de twee wereldoorlogen (die eigenlijk één oorlog was) en in alle confrontaties tussen de naties sindsdien, heeft nu haar brandpunt gevonden in de marktgerichte wijze van omgaan met de economische behoeften van de wereld en de commercialisering die daar het directe gevolg van is. Commercialisering is zo destructief omdat de energie zelf zo destructief is. Het is eenvoudig dezelfde energie, zoals Maitreya het zegt, die de bommenwerpers laat opstijgen en de tanks het slagveld opstuurt. Na de val van de Muur en het feitelijke einde van de Koude Oorlog, zegt Maitreya, is die strijd tussen Oost en West afgebroken, maar de energie verdwijnt niet zomaar. Ze is de hele wereld rondgetrokken en heeft een nieuwe 'voedingsbodem' gevonden.
Die voedingsbodem is commercialisering, het instrument van de marktwerking. De vraag is: "Wat zal er nu gebeuren?" Wanneer de marktwerking wordt gezien als de destructieve kracht die ze is - omdat ze de enkelen bevoorrecht ten koste van de velen - en wanneer commercialisering wordt herkend als het destructieve middel waardoor de vernietigende kracht van de marktwerking zijn uitwerking vind, dan zal deze kunnen oplossen. Dan wordt ze gereorganiseerd. De wet van actie en reactie regeert het leven. Het is de wet die ten grondslag ligt aan het werk van de Geest van Vrede of Evenwicht (de Kosmische Avatar die Maitreya overschaduwt), en die uit die destructiviteit het tegendeel zal tot stand brengen en in evenredige mate. Dat is wat er nu gebeurt.
De energie van evenwicht is momenteel de krachtigste in de wereld, zei Benjamin Creme en hij wist het van zijn Meester en medewerker van Maitreya. Die energie van Evenwicht is nu bezig om het overheersende geweld, de haat en de wedijver om te vormen in hun tegendeel. Hebzucht zal samen delen worden, wedijver wordt samenwerking. Dat is wat er zal gebeuren. Dat is de transmutatie die de commercialisering, hopelijk spoedig, zal ondergaan.
... de 'gokpaleizen', de effectenbeurzen van de wereld, vervolgen hun duizelingwekkende klim naar een nog hoger niveau om steil omlaag in chaos te storten.
"Het wonderlijke is dat vele wijzen het hoofd schudden en waarschuwen, maar in de opgewonden hebzucht horen slechts enkelen de vermanende stemmen. Zo wordt de weg bereid voor de ineenstorting van de huidige economische wanorde. Zo stoken de mensen de vuren van hun eigen ondergang.
"In die verwarring zal Maitreya naar voren komen. Mensen zullen zich tot Hem wenden voor antwoorden op hun dilemma ....
"Maitreya zal laten zien dat de antwoorden eenvoudig zijn, maar tot die tijd voor iedereen - behalve relatief weinigen - moeilijk te aanvaarden: dat samen delen de natuurlijke, zij het onbeproefde, manier is voor de mensen om samen te leven; dat zo het einde van de grootste problemen van de mens zal beginnen."
Wanneer de aandelenbeurzen van de wereld instorten, zullen de prioriteiten van alle regeringen veranderen. De eerste prioriteit zal zijn de verstrekking van voldoende voedsel aan alle mensen; ten tweede toereikende huisvesting; en ten derde adequate gezondheidszorg en onderwijs voor alle mensen als universele rechten. Er is vandaag vooral ook nood aan een nieuwe vorm van informatieverlening, die een maatschappelijk debat losweekt bij alle burgers en niet enkel dat polariserend gekwaak en het zoeken van tegenstellingen. Nochtans zegt Maitreya in ‘de wetten van het leven’ over de Verantwoordelijkheid van de media - Dit is een zeer belangrijke tijd voor de tv-netwerken in de wereld. Televisie zal de effectiefste methode van communicatie in de Nieuwe Tijd zijn. Er zal grote vraag zijn naar de vaardigheden en kunst van communicatie. Steden en dorpen in alle uithoeken van de wereld zullen bereikt en geïnformeerd kunnen worden. Het is door communicatie dat de wereld werkelijk geïntegreerd zal worden. Daarom is het belangrijk dat de televisie goed georganiseerd wordt om tegemoet te kunnen komen aan haar nieuwe verantwoordelijkheden.
Sinds de eerste persconferentie van Benjamin Creme in Los Angeles in 1982 en het vele jaren tevergeefs trachten te bereiken van de media zijn we ondertussen ettelijke crisissen, tsunami’s, hittegolven, witte woedes, stijgende armoede, miljoenen nutteloze doden door ondervoeding, generaties gestrande migranten, bankencrisissen en ontelbare prijsstijgingen verder, om nog maar te zwijgen van de vele politieke crisissen, en er wordt nog steeds geen structureel werk gemaakt om onszelf en vooral arme landen de nodige en rechtvaardige menselijke basisstructuur te helpen opbouwen. Want onder meer migranten komen niet naar hier omdat wij, westerlingen, zo vriendelijk en lief zijn, maar om te overleven.
Mijns inziens heerst door een overontwikkeld of fanatiek geloof in de moderne wetenschap te veel het idee dat we iets weten over het leven. Het godsidee, hoe onjuist en éénzijdig het ook moge geweest zijn, wordt onvolledig vervangen door de perspectieven van de wetenschap. Er is niet echt een perspectief om te leven tenzij zo veel mogelijk genieten of te feesten. Om die reden zorgen de rijken en rijke landen vooral voor zichzelf. Egoïsme en materialisme zijn nooit een goede inspiratiebron geweest om een hogere visie in het maatschappelijke leven te kunnen ontwikkelen. Het leidt tot verzuring in de maatschappij, tot criminaliteit, ziekte en angst voor de dood en vele asociale reflexen, die onrechtvaardigheden teweeg brengen.
Hierover zegt Cremle in zijn boek: Dit klinkt niet erg revolutionair: voldoende voedsel, onderdak, gezondheidszorg en onderwijs, die velen vanzelfsprekend vinden. Maar er is geen land ter wereld waar deze dingen gelden als een universeel recht. Wanneer dat wel het geval is, zal het leven op deze planeet getransformeerd worden.
Wanneer de mensheid Maitreya vraagt: "Wij accepteren het beginsel van samen-delen. We willen samen delen. Hoe doen we dat?", dan zal dat het antwoord zijn.
Er is, volgens Creme, een groep van ingewijden, discipelen van de Meesters, die in hun eigen leven een grote staat van dienst hebben op gebied als financiën, economie en openbaar bestuur. Zij hebben een reeks samenhangende blauwdrukken opgesteld, plannen voor de oplossing van de herverdelingsproblemen die de kern vormen van de huidige economische problemen. Elk land zal gevraagd worden te inventariseren wat het produceert, zodat bekend is hoe groot de 'koek' van de wereld is: wat we nodig hebben, wat we maken, wat we moeten importeren. Elk land zal gevraagd worden om overschotten ter beschikking te stellen van een gezamenlijk beheerfonds, van waaruit in de behoeften van allen kan worden voorzien. Een verfijnde vorm van ruilhandel zal het huidige systeem vervangen.
De totale transformatie van de mensheid staat of valt met de aanvaarding van het beginsel van samen-delen. Daarvan is rechtvaardigheid afhankelijk, en van rechtvaardigheid is vrede voor de wereld afhankelijk. Vreemd genoeg is die belangrijke stap van samen-delen het eenvoudigst te volbrengen. Met de aanvaarding van het beginsel van samen-delen zullen alle andere problemen eenvoudiger kunnen worden opgelost.
En daarmee bedoel ik dat de economie van de vrije markt door enkele rijken beheerst, met hier en daar wat sociale interventies, geen goede basisstructuur is voor de toekomst. Er zijn redenen om aan te nemen dat zulk systeem leidt tot een permanent conflict dat het menselijke leven in gevaar kan brengen. Zodus is het tijd om in te grijpen en in andere termen te leren denken.
Als, volgens de voorstellen van de eerder vernoemde Meester van Benjamin Creme, de goede mix van ‘sociale interventie’ en ‘vrije markt’ 70%-30% zou bedragen, dan beseft u wel dat er nog heel wat werk aan de winkel is. Ik zou zelfs meer zeggen: het idee alleen al van een grote mate van socialisme stuit nog wereldwijd op zeer grote weerstand. (PS: Benjamin Creme’s Meester zei dat vandaag de Scandinavische landen in dat sociale proces het verst staan, maar dat doorgaans in de wereld het kapitalistische vrijhandelsidee met winstprincipe nog meer dan 98% van de dienst uit maakt.)
Af en toe en ook vandaag na deze pandemie verschijnt een lucide idee en de goede wil om iets wat in de goede richting op te schuiven zoals de ‘New Social Deal’ van Conner Rouseau en Meyrem Almacci en Petra De Sutter’s 'De goede kant op? Kansen na corona' , maar dan zitten we in België met dat logge gevaarte van bijna onmogelijke regeringscoalities waardoor elk nieuw idee zo goed als dood moet geboren worden. Men mag dan wel de goede analyses maken, maar ik stel toch vast dat men de platgetreden paden in economie en politiek zelden verlaat. Of die uitwijking wat naar links of dan weer wat naar rechts uitzwaait, doet heel weinig ter zake.
En trouwens, wie gelooft nu nog echt dat we door onze markteconomie steeds maar te willen blijven aanzwengelen, we uiteindelijk in de wereld voldoende rijkdom en welstand zullen tot stand brengen en de problemen oplossen? Tenzij degenen die de status quo uit eigenbelang blijven ambiëren.
Natuurlijk kan België dat niet alleen bolwerken. Er is wereld-goede-wil en een 180° bewustzijnsverandering nodig om het hele systeem te veranderen, maar Vlaanderen zou al kunnen beginnen met zijn solidariteitsgehalte te bewijzen door echt naar Wallonië een anker uit te willen gooien omdat die het minder hebben en België zou wat meer kunnen doen voor onze oude kolonie Congo. Zoals u beseft is dat eerste slechts een waterkansje toebedeeld in het huidige Vlaamse stemgedrag met NVA en Vlaams Belang op kop. Als solidariteit enkel op de eigen gemeenschap is gericht, dan neigt dat eerder naar separatisme en zelfgenoegzaamheid, niet naar goed bestuur, zoals ze het willen verkopen.
Als Wallonië op dezelfde manier zou denken als de helft van de Vlamingen dan zouden we (ik woon in Wallonië) kunnen opperen om de “de dure transfers en verspilling van Waals water naar Vlaanderen” in vraag te stellen. Vlamingen vergeten trouwens ook vandaag dat ze ooit met duizenden zijn komen werken in Wallonië om niet enkel op patatten te moeten leven.
Enfin, dit soort domme rechtse redeneringen over transfers, efficiëntie en onverantwoordelijk beheer moeten we dagelijks horen in de Wetstraat vanwege twee partijen die de helft van de Vlamingen zogenaamd vertegenwoordigen. En de anderen die daar niet echt iets voor in de plaats stellen. Het volstaat niet om te protesteren. Het moet ook structureel worden gerealiseerd. Eigenlijk zou ik stilaan aan Paul Magnette en Ecolo aanraden om ooit toch misschien confederalisme te overwegen, zodat het bestaansrecht van die twee partijen met één zet nutteloos wordt en om dat asociale discours voor eens en altijd te laten stoppen.
Er is veel solidariteit tijdens Corona aan het licht gekomen, maar er waart onderhuids ook een ongelooflijke agressie rond, waarvan de politieke en economische wereld zich niet bewust wilt worden, dat ze die zelf in beweging brengen en in stand houden. En dan kunnen politici wel aandoenlijke zedenpreken houden over gebrek aan burgerzin en agressie bij een klein percentage jongeren, waar men vaak alleen strafrecht tegenover stelt, maar wat kan men anders verwachten bij gebrek aan een voor hen reële toekomstvisie? Als competitie de maatstaf blijft zal het ondergaan van onrechtvaardigheid en frustratie het logische lot zijn van de meeste mensen. In de laatste sociale onrusten onder de naam ‘Black Matters’ en protest tegen politiegeweld kwam vaak de slogan in de picture ‘Geen vrede zonder rechtvaardigheid’. Maitreya drukte het in 1988 al als volgt uit: “Zonder samen delen is er geen rechtvaardigheid. Zonder rechtvaardigheid is er geen vrede. Zonder vrede is er geen toekomst.”
Er moet gezegd: men levert vanuit linkse hoek heel veel kritiek op de beursspeculatie, belastingparadijzen, multinationals en superrijken die ontsnappen aan rechtvaardige belastingen. Terecht. Laten we eerder zeggen dat dit soort mensen en organisaties in gebreke blijven om echt deel te willen nemen in de medefinanciering van de maatschappij. Maar dat is niet zozeer een individuele schuld, maar vooral omdat het winstprincipe en de wetten van vraag en aanbod hen dat structureel toelaten en zelfs opleggen. Het is dus die manier van denken die we moeten kunnen veranderen. Multinationals, financiers, banken en aandeelhouders verschuilen zich achter het feit dat ze jobs produceren, maar ze gaan natuurlijk voorbij aan hun procentueel kleine bijdrage ten opzichte van de zelfstandigen, middenstand, kleine en middelgrote ondernemingen, wiens bijdrage aan de economie veel hoger ligt.
Laten we ons eens met enkele cijfers bezighouden. Hoe crimineel is het dat de 85 rijkste mensen evenveel bezitten als de helft van de wereldbevolking? En 1 % van de families bezit 46 % van al het geld. (Oxfam Novib Rapport van 2014).
Waarom is het zo moeilijk om verandering tot stand te brengen? Iets waar men zelden bij stilstaat is dat in elke partij en in alle bedrijven mensen zitten met universitaire diploma’s en masters in economie, bedrijfsrecht en sociaal management, en natuurlijk ook pol & soc. gediplomeerden, waarin de huidige heersende logica wordt onderwezen en iedereen gaat van die gevestigde manier van handel en economie en politiek bedrijven uit. Alsof die opgedane overgeleverde kennis het evangelie zou zijn voor het slagen van de toekomst.
Laten we het even hebben over de oplossingen die circuleren
Ik heb altijd de indruk dat elke crisisbestrijding slechts symptoombestrijding is; nooit lange termijnvisie. Wanneer iets niet functioneert, en iedereen moet het nu toch al wel doorhebben, dan is het toch maar logisch dat men niet met dezelfde logica verder kan blijven denken wat aan de basis ligt van de problemen. Maar, zoals eerder gezegd, er zijn er te veel die er belang bij hebben dat de status quo wordt behouden. En het is een klein beetje idealistisch om te willen denken dat men daar tegenover enkel goedbedoelde logica, idealen en goede wil kan plaatsen. Maar ja het zou al helpen als die er was.
En naar de politieke partijen toe heb ik toch ook mijn vragen. Zelfs of we in de toekomst verder moeten/kunnen/willen met de huidige particratie-democratie, wat natuurlijk geen echte democratische deelname van de burger verzekert . Met ons huidige kiessysteem en zelfs binnen de partijen waar het “één-lid-één stem” wordt gehanteerd, zijn slechts heel weinig mensen betrokken bij het overdenken van een programma. Het is voor ons gewone burgers een beetje zoals wachten op goed weer en of er niet te veel of niet te weinig regen of zon inzit. Dat heeft ook te maken met ons onderwijs waarin origineel leren denken nu niet bepaald de grootste troef is. En niet in het minst, zoals eerder gezegd met de manier hoe de media en zogenaamde experten de opinies maken en manipuleren, met vooral het terzijde laten van niet al te gangbare opinies.
Ik weet ook echt niet wat ze daar doen in die studiediensten van alle politieke partijen, tenzij de cijfers en de statistieken vaststellen en de symptomen op korte termijn trachten te remediëren. Het is een manier van denken, die ons parten speelt en die ons verhindert om afstand te nemen en klaar te kijken wat nu eigenlijk de oorzaken van de problemen zijn. Dezelfde foute manier van denken bestaat in het remediëren van oorlog: meer en betere (duurdere) wapens, sterker dan die van de anderen. Het aanpakken van terrorisme? Meer camera’s, politie op straat en spitstechnologie. Hetzelfde in de gezondheid: symptoombestrijding, dure chemische medicatie, extreem dure vaccins, maar niet gezond leren denken, leven en eten.
Waarom is er officieel zo weinig plaats en geld vooral voor de ontwikkeling van natuurgeneeswijzen, homeopathie, acupunctuur, chiroparaxie, bio-analogie ? Waarom sluimert infectie bij de meeste mensen? Waarom worden interessante vooruitstrevende onderzoekers, en dat geldt voor de meeste domeinen, vaak gediscrediteerd en zelfs vervolgd, omdat ze in het geval van de gezondheidszorg, de farmaceutische maffiapraktijken in vraag durven stellen?
Het feit dat we met zijn allen collectief, journalistiek, economisch en politiek en zelfs religieus zo weinig open staan voor de niet-tastbare maar wel allesbepalende esoterische aspecten van het leven, heeft vaak tot gevolg dat we onszelf, de planeet, de samenleving en de menselijke ziel steeds weer buiten spel zetten door verkeerde beslissingen te nemen met de verkeerde middelen en voor de verkeerde doelen. Het probleem is dat we van verkeerde premissen vertrekken en steeds verder afwijken van een bepaald Plan dat de basis zou moeten vormen voor een op alle gebieden respectvolle maatschappijontwikkeling. Wat we vandaag logische beslissingen noemen zijn in feite slechts min of meer toevallige slagen in het water, met de hoop dat het vooropgestelde doel wordt behaald. Het is vaak wishful thinking, een vernislaagje om dingen te maskeren en dagdromen op basis van één of andere ideologie. En dan verwijten ze ons esoterisch denkende mensen van zinsbegoocheling.En dan vraagt iedereen zich af waarom sommige gele hesjes of een kleine groep ontheemde jongeren bij ons en grotere ‘gekleurde’ groepen elders zoals in America om nog meer begrijpelijke redenen steeds weer amok maken na vreedzame betogingen?
Het idee dat men zijn inkomen moet verdienen ‘in het zweet zijns aanschijns’ is zo onomkeerbaar en vicieus ingeburgerd dat degenen die daar niet in willen of kunnen meegaan zich bij ons gelukkig tot privé- en andere sociale instellingen kunnen wenden, maar besef dat zulke toestanden, die trouwens niet algemeen gelden in de wereld, tot nutteloze, weinig voldoening schenkende levens leidt. De zelfgenoegzaamheid van het rijkere Vlaanderen waar materialisme, professioneel slagen en bezit tot het belangrijkste goed zijn verheven, leidt tot een verrechtsing, dat zich vertaalt in een dreigend nationalistisch separatisme, waarvan ik de partij-benamingen niet meer hoef te noemen zeker?
Ik heb dit programma ‘De Corona-woede Voorbij’ genoemd. Ik ben een positief mens, die gelooft dat de mensheid er ooit in zal slagen het pad terug te vinden waarvan we zijn afgeweken. Maar het begrijpen is traag en onnodig lijden van velen voor mij onaanvaardbaar. Ik besef dus ook dat deze lectuur niet altijd erg opbeurend is en een lange opsomming is van wat niet functioneert in deze maatschappij. En ik herhaal mezelf waarschijnlijk hier en daar, soms om een andere nuance van het probleem te geven. Ik apprecieer dan ook het geduld en de moed van hen die mijn frustratie aanhoren over het feit dat de media en de politieke wereld zo traag van begrip zijn, temeer omdat ze, ondanks herhaalde en jarenlange in intensiteit toenemende verwittigingen van de planeet door hun traagheid en individuele en collectieve fratsen het intelligente leven nu wel op alle gebieden onder druk zetten. En nog het minst kan ik verdragen dat noodzakelijke verandering in naam van een economische dwaalleer worden weggewuifd.
Ik zie geen verder heil in de huidige verborgen klassenstrijd van rijk en arm, gemaskeerd door partijpolitiek, middenstandsorganisaties, werkgevers en vakbonden. Het is het product van een oude manier van denken, waarbij de massa onmondig is en vaak is dat nog altijd zo, al drukken meer en meer groepen hun woede luider en intelligenter uit. Het conflictmodel waaruit ook oorlog ontstaat en dat vandaag nog altijd van toepassing is in meerderheid tegen oppositie, fnuikt het logische denken en het constructieve samenwerken. In conflictmodellen heerst in het beste geval het compromis. Maar bij een oprecht streven naar samenwerken en naar oplossingen zoeken voor de noden van de tijd en de mensen kan enkel consensus functioneren. Compromissen en stemmen, meerderheid tegen minderheid, creëeren de ontevredenheid van hen die niet aan bod zijn gekomen. Dat leidt tot agressie en oorlog, al moet zich dat niet altijd uitdrukken in vuurgevechten. Het parlement en de partijpolitiek zijn oorlog, de economie is oorlog en dus is de geneeskunde ook een oorlogsgeneeskunde om mensen van het slagveld terug op te kalefateren, maar niet het echte probleem van hun gebrek aan gezondheid aan te pakken.
Ja het zal de politici misschien niet als muziek in de oren klinken, maar als we over participatie willen spreken zal het toch wel meer moeten worden dan meestemmen of commissies in het leven roepen.
Nieuwsbrief februari 2019
Ik schrok wat van het feit dat de vorige nieuwsbrief alweer bijna 1 jaar oud was en voelde me wat verplicht om iets nieuws te schrijven.
Hebt u gezien dat we een ontvangstpagina en videootje over onze programma's hebben bijgevoegd ? Beter? We hebben de agenda op een nieuwe pagina gezet en er is ook een nederlandstalige video te bekijken op de podcastpagina...
We hebben tijdens onze traditionele nieuwjaaronderbreking in de maand januari nagedacht over wat we dit jaar willen brengen. Het zal vooral gaan over genezen en creativiteit: het genezen van onszelf, onze planeet en onze mentaliteit.
We gaan een jaar '1' in, wat zou staan voor vernieuwing, een nieuwe cyclus. Bovendien, al wie zich wat van dichtbij bezighoudt met esoterische astrologie, weet dat de zevende straal van organisatie en ritueel en de vierde straal straal van harmonie, conflict en creativiteit hun weldadige energieën in steeds grotere mate uitstorten in de harten en de geest van de mens. De vernieuwing is niet te stuiten al moeten we daarvoor door harde tijden van lessen trekken uit het verleden. Niet het sterkste punt van de mens, die nogal gemakkelijk verder wil surfen op zijn gewoonten en conditionneringen. Maar blijkbaar hebben de jongere generatie het niet zo begrepen op onze inertie, lankmoedigheid en verwaarlozing van de planeet. En gelijk hebben ze.
Ons gebrek aan creativiteit en vernieuwingszin ligt aan het feit dat we ons denkvermogen negatief gebruiken en onszelf en anderen boycotten en dus ook onze ziele-energie niet gebruiken en zelfs tegenwerken... vandaar ziekte en al de ziekelijke neigingen die we ten toon spreiden en zo ook de planeet en de leefomstandigheden verzieken met ons slecht karakter, onze eigenzinnigheid, onze vooroordelen, ons separatisme, onze hypocrisie, onze angsten, onze woede-aanvallen en agressie. En uiteraard zijn het altijd de anderen die daarvan de schuld zijn.
Het is misschien hard om aanvaarden voor sommigen, maar zo is het toch? We gebruiken onze neiging om onze omgeving te willen ontroleren, omdat we controle willen behouden over wat we kennen en graag willen. Bij gebrek aan openheid voor het nieuwe, zien we ook niet echt wat er mogelijk is en, om de cirkel van de redenering rond te maken, wordt creativiteit herleid tot een karig erzatsproduct, dat vaak repititief en imiterend is... net het tegenovergestelde van creativiteit met andere woorden.
We hebben dus werk aan de winkel en Radio SPI wil daaraan zijn steentje bijdragen.
Groetjes aan alle Radio Spi luisteraars
Hugo Van den dries
2 april 2018 - Paas-Nieuwsbrief van Radio SPI
Neen ik ga mijn spiritueel testament niet schrijven, maar het is wel in februari 2018 dertig jaar geleden dat Benjamin Creme in ons centrum ‘De Vrije Mens’ zijn laatste lezing en transmissiemeditatie op Belgische bodem heeft gegeven. Er waren toen een 130 personen zowel Vlamingen als Franstaligen en vandaag denk ik: “Waar zijn die allemaal gebleven?” “Wat hebben die in godsnaam met die informatie gedaan?”
Ik had de heer Creme al ontmoet in februari 1980, net toen ik terug was uit Spanje waar ik gedurende twee jaar met andere Belgen aan een alternatief en creatief meditatie- en leefcentrum had gewerkt. Ik had al enkele boeken van ondermeer Spalding en Alice Bailey over het bestaan van de Meesters van Wijsheid gelezen en na die lezing van Creme in een klein Brussels centrum, vielen de laatste stukjes van de puzzel in mekaar. Ik wist het zeker: de rest van dit en volgende levens zou ik besteden aan het helpen bij wereldverandering, een nieuwe geboorte van de mens in een nieuw tijdperk en de terugkeer van de Christus en de Meesters van Wijsheid.
Naïef als ik was, dacht ik dat iedereen die een beetje spiritualiteit begreep, hieraan zou meehelpen of althans het idee genegen zijn. Maar de ontnuchtering kwam vrij snel. Ik had het al eerder opgemerkt maar nu werd het helemaal duidelijk: de meesten die zich onderdompelen in de new age en zogenaamd spirituele activiteiten en objecten, zijn niet echt geïnteresseerd in wereldverandering, maar in zelf guru spelen of op zoek zijn naar een niche om objecten en diensten te verkopen.
Het vroeg me jaren studie en geduld om te begrijpen hoe ontwikkeling nu echt in mekaar zit en te aanvaarden dat velen ‘geroepen’ worden, maar weinigen ‘antwoorden’. Iedereen heeft wel enkele uitvluchten om te blijven zitten waar hij of zij het liefst vertoeft en als compensatie in de vrije tijd wat aan welzijn, persoonlijke ontwikkeling en spiritualiteit te doen, maar dat zal de wereld niet echt vooruit helpen. Uiteindelijk, zijn degenen die echt werken voor het verbeteren van de wereld, in welk domein ook, niet zo talrijk.
In onze moderne beschaving die bol staat van onevenwichten, onrechtvaardigheid, oorlog, honger, leugen en individualistisch streven, meestal voor egoïstische voldoening, maar hier en daar toch ook tekenen van zin voor empathie, schoonheid en moed vertoont, moeten we toegeven dat welzijn slechts een wensdroom is. Ook de superrijken en zij die alles bezitten om vrij te zijn, zijn niet steeds gelukkig, zegt men. Geld en bezit helpen soms, maar zijn geen garantie. Ondanks de bedrieglijke beloften van de reclame en de miljarden die aan welzijn besteed worden, is de echte innerlijke opleving zelden van lange duur. Het zoeken naar vertier in de alles overheersende ontspanningsindustrie leidt vaak slechts tot kortstondige illusies en ontgoocheling. Er is iets dat ontbreekt, iets wat ons allemaal samenbrengt om gelukkig te kunnen zijn en ons in staat stelt hogere doelen te ambiëren.
De informatie dat Maitreya, de wereldleraar en Christus, de Meester van de Meesters onder ons is om ons weer op het aloude pad van ontwikkeling te helpen en naar echte oplossingen, samenwerken en samen delen toe te werken, zou zo’n collectief idee kunnen zijn om ons aan op te trekken, om beter ons best te doen en de moed te vinden ons nu eindelijk met de essentie te gaan bezighouden. De begoocheling die vaak pseudo-spiritualiteit uitstraalt maakt het duidelijk moeilijk om die essentie te vatten. In de New Age-commercie pamperen mensen zich suf. In religieuze kringen zien we fanatisme en zelfgenoegzaamheid floreren. En bij degenen die in niets geloven tenzij in vergelijkend en zogenaamd wetenschappelijk denken leiden de myriaden uiteenlopende opinies ook zelden tot steekhoudende visionaire toekomstprojecten. Hun pragmatisme leidt vaak ook tot cynisme en het steriele ‘geprotesteer en gediscussieer’ over wantoestanden, maar waarvan ze zelf niet geloven dat er definitieve antwoorden en oplossingen voor te vinden zijn.
Helaas ook de leringen van de Eeuwige Wijsheid en de oproep van de Meesters en Maitreya om onszelf ‘out of the picture’ te zetten en te trachten te dienen op een onpersoonlijke, onthechte manier wordt vandaag nog in grote mate afgewezen. De mens bevindt zich nog steeds in de overgangstijd begiftigd met erg onduidelijke en onpraktische idealen. Het is de aanleiding dat velen dan maar trachten zo veel mogelijk naar persoonlijk welzijn te streven. Maar dat streven in competitie en rivaliteit zijn slechts de uitingen van het niet geloven in een wereld van geluk en overvloed voor iedereen.
Het persoonlijk realiseren van welzijn kan trouwens nooit echt lukken. Meditatie en dienen zijn nu éénmaal de enige hefbomen naar werkelijke ontwikkeling en toegang tot het inwijdingsproces. En er zijn geen formules of cursussen voor: het gebeurt ‘van binnen’ en is voor iedereen anders.
Radio SPI maakt sinds een aantal jaren regelmatig korte programma’s om de actualiteit op een alternatieve manier te helpen lezen. We doen dat gratis en dat is een trendbreuk in de huidige commerciële wereld van vraag en aanbod waaraan ook nogal wat New Age adepten en persoonlijke ontwikkelingsbedrijfjes lustig meedingen naar de sympathie en de centjes van steeds meer zoekende mensen naar het ware geluk. Vreemd toch want ze noemen zich allemaal spiritueel.
Velen beseffen het misschien nog niet, maar persoonlijke ontwikkeling behoort NIET tot het domein en het takenpakket van wereldleraar Maitreya en de Meesters en hun discipelen. Voor hen gaat het om het bewerkstelligen van het welzijn voor iedereen en dat zal voor het watermantijdperk via de politieke en economische wereld tot stand worden gebracht.
Dat vraagt een andere inzet en een complete mentaliteitsverandering, een diepgaande revolutie, zoals Krishnamurti het verwoordde. Niet met geweld, niet met ingewikkelde rituelen en esoterische kennis, maar met het hart en het hoofd in evenwicht en onzelfzuchtige dienst. Oprechte persoonlijke studie van de juiste literatuur zoals Alice Bailey en Benjamin Creme wordt veel te weinig beoefend en gelezen. Maar zelfs met het juiste studiemateriaal leidt gebrek aan kennis en bewustzijn tot heel verschillende interpretaties. Kijk hoe ideologieën mekaar in het haar zitten en vooral onjuiste dogma’s en pietluttigheden aan de basis liggen van heel wat leed en onenigheid.
Wat vandaag ontbreekt is het frequenter samenkomen en samen ZIJN van met één hart denkende groepen. Niet vanuit hun eigenbelang en met scheiding verwekkende overtuigingen en opinies. Ontwikkeling is logisch en meer dan wetenschappelijk pragmatisch, maar begoocheling en illusie waaraan we allemaal onderhevig zijn, maakt de uitkomst en de opinievorming erg dubieus. Inzicht in de werkelijke plannen van onze Logos, Shamballa en de Hiërarchie en het begrijpen van de echte voorschriften voor discipelen, zijn nog een verre droom voor de algemene mensheid, die nog te veel het Godsaspect in haar transcendentie en niet als immanent in zichzelf kan ervaren. Het is ook niet voor niets dat de Meesters en Maitreya aan Benjamin Creme hebben gevraagd geen organisatie of een Nieuwe Godsdienst te stichten, maar slechts te praten in simpele bewoordingen als ‘samen delen’ en ‘samenwerking’. En zelfs dat kan de mens vandaag amper vatten. Maar er is vooruitgang werd gezegd. De ontwikkeling heeft een punt bereikt dat deze optie sinds het einde van de tweede wereldoorlog en meer recent sinds 1977 mogelijk wordt geacht.
Helena Blavatsky maakte voor het eerst in het westen het bestaan van de Geestelijke Hiërarchie bekend. Alice Bailey en de Tibetaanse Meester Djwahl Khul brachten het studiemateriaal voor deze generaties aan. Benjamin Creme is de aankondiger geweest van hun aanwezigheid sinds 1977. En kijk hoe de media en de mens sindsdien is omgegaan met die informatie. De desinformatie van 2000 jaar en een erg éénzijdig materialistische kijk van de moderne ontwikkeling naast de aanwezigheid van de nog steeds erg emotionele Atlantische bewustzijnstoestand van de huidige mensheid, maken zelfs die simpele aanvaarding van hun aanwezigheid praktisch onmogelijk te geloven, laat staan om te begrijpen. Nochtans de getuigenissen en fysische bewijzen zijn legio. Wie de website en magazine van Share Nederland volgt www.sharenl.org weet waarover ik spreek.
Naast live programma’s elke veertien dagen op vrijdag, zondag, dinsdag en donderdag via deze website www.radiospi.be zijn er ook permanent te beluisteren podcasts van eerder uitzendingen.
Rond Kerstmis-Nieuwjaar en Pasen laten we wat uitgebreider van ons horen, maar ook via Facebook en Twitter kondigen we de programma’s aan. Naast centra voor persoonlijke ontwikkeling en aanverwante trachten we ook enkele keren per jaar politici en media op de hoogte te brengen.
Sinds vorig jaar tracht Radio SPI ook éénmaal per jaar een zomerzonnewende te organiseren, om zoals ik eerder zei gewoon SAMEN te zijn in stille meditatie. Dit jaar zal dat doorgaan op zondag 24 juni 2018 binnen de abdij en in het park van de Oude Abdij van Kortenberg.
De teller loopt (zie http://www.radiospi.be/de-wereld-die-we-kiezen.html)
Radio SPI hoopt op uw talrijke aanwezigheid. Men zegge het voort.
Hugo Van den dries